BUHRANDA BİR GÜNAHKÂR

• 7 Temmuz 2014 Pazartesi 13:12:21

Yine buhrandayım yine buhranda…
Yine aklımdan bin bir türlü kelimeler geçiyor. Yine aklımdan bin bir türlü fikirler ve düşünceler geçiyor. Ne yapsam kendime yaranamıyorum. Ne yapsam içi boş bir kabuğu boşaltmaya çalışıyormuş gibi hissediyorum. Ve kötü oluyorum. Belki de senden uzaklaştığım için böyle oluyor. Belki de her çağırışında diğer çağırdığında gelirim deyip hiç uğramadığımdan oluyor bunların hepsi. Şimdi belki de içimde olan sözcüklerin hepsi çıkmıyor, etrafa saçılmıyor. Belki çıksalar yeşerecek cümle toy akıllar. Belki bir insan sana yaklaşmak için can atacak içimden geçenleri anlatabilsem. Ama ben daha beceremedim ki bana anlatılanları hakkıyla uygulamaya. Hep eksik kaldım. Biçare olduğumu sandım. Ama ne eksiktim ne de biçareydim. Yalnız vurdumduymaza bağladım sanki sana olan sevgimi. Ve bu yüzden uzaklaştım. Gönderdiğin kokuları koklayamaz, o mahlûkatın sesini duyamaz oldum. Her şeyim tam olsa da hiçbir şey beklemeden sana doğru yola çıksam. Ama çok eksiğim. Daha heybemde boş yer çok. Sana hediyeler getirmeliyim belli ki. Gerçi hiç soramadım beni eksik de kabul eder misin Dergâhı İlahiyede. Yalnız sana olan sevgim yetmez mi bir şeyleri değiştirmeye. Doğru yolu nasıl bulmalıyım. Doğru yol var mı onu nasıl öğrenmeliyim. Aslında biliyorum da ya üşengeçlikten ya da nefsimden gidemiyorum o yola.

Of of
Kalbim iyice dolmuş kapkara olmuş. Kalbim gitmiş benden. Yerine siyah bir et parçası kalmış sadece. Simsiyah bir et parçası. Hani dedim ya eksiğim biraz gözyaşım var onu salamam ki her an. Bir tek onlar kaldı. Bir sürü fitne var. Bir sürü sürgülü kafalar kafasızlıkla uğraşıyor. Seni savunamıyorum. Seni acemiler savunurmuş.

Kabul eder misin beni ciğeri küle dönmüş halde. Günahkâr ve asi biri olarak kabul eder misin? Şimdi bunu yazmakla günah mı işliyorum. Kapkara olmuş kalbime bir siyah nokta daha mı ekleniyor yoksa.
Neredesin?
Seher vaktinde değil mi?
Biliyorum senden geliyor o esinti ve o huzur. O gözyaşına bir ney sesinin eklenip bazen hiç durmadan oturup kapanıp seccadeye bekleten esinti değil mi? Ne olur beni seni bırakmaya zorlayan etkenlerle baş başa bırakma. Ya da eksik kabul et beni hiç beklemeyeyim çıkayım yola. Nerede olursan artık? Bir işaret bir söz yola çıkar beni. Ya da dediğim gibi, baş başa bırakma zalimlerle ve zalimleşmiş kötülerle beni…
Kapanıyorum şimdi ne olur kabul et beni…
Ne olur buhranda bırakma beni…
Kapanıyorum o sihirli yere ve bıraktım kendimi
Kabul et diye beni…

#yalnızadam