BEN YALNIZLIK...

• 8 Mart 2014 Cumartesi 20:25:13

Dostum, hani insanlara en çok ihtiyaç duyduğun, fakat yanında kimsenin olmadığı anda yanı başında beliriveren, sen kaçtıkça bir gölgen gibi takip eden ve her fırsatta seni can evinden yakalayıverenim ben, tanıdın mı? Adım yalnızlık…
Dostum, sen dünyaya gelirken yanında sadece ben vardım. Sonra insanlar kuşattı etrafını, sen beni fark edemedin ve ne zaman sevdiğin insanlar yanında olmadığı zaman yanı başında beni buldun. Hep kaçtın benden, fakat bir kez olsun ben seni bırakmadım, bir nefes kadar peşinden geldim.
Ama şunu da biliyorum, kendimi sana bir türlü sevdiremedim. Çünkü benimle baş başa kaldığın zaman, sen kendini kimsesiz hissetme diye, ayna olup sana seni gösterdim. Oysa sen kendini değil, beni çekilmez gördün.
Söyler misin a dostum, hangi gece gözlerini kapattığında yanında değildim? Hoş, sen benden yani kendinden kaçmak için rüyaların kucağına kaçmadın mı? Söyler misin a dostum, sana kendi sesini duyurmadım mı?
Dostum ben yalnızlık, seni sana gösteren ayna, sen benden ne kadar kaçarsan kaç, bütün yolların bana çıkacak. Allah’ın verdiği bu nimeti elinin tersiyle itip, kendini fani nimetlerle oyalıyorsun. Oysa ben öyle bir hazineyim ki, beni keşfetmek kendini keşfetmekti. Kendini keşfetmek ise, Allah’ı bulmaktı.
Dostum, ben yalnızlık, kullar beni kendilerine yakıştıramazlar. Ama ben, insana kendisini gösteren aynadan başkası değilim ki. Eğer ki insan orada bir çirkinlik görürse, bu benim değil kendi çirkinliğidir. Güzellik görürse o da kendi güzelliğidir. Aynanın çerçevesi güzel olsa ne olur, olmasa ne olur.
Dostum ben yalnızlık, adım adım gölgen gibi takip ederim seni. Çünkü fanilerden yanında kimse kalmadığı zaman, hemen yanı başında ben olayım istiyorum.
Doğduğun an yanında ben vardım, öldüğünde de yine ben olacağım, berzahtan mahşere kadar yine yanındayım. Şimdi gözlerini kapattığın anda yine yanında olurum. Korkma yalnız bırakmam seni, bir nefes kadar yakınındayım. Ve seni mahşere kadar da asla yalnız bırakmam.
Bilir misin, benim can dostum şairler, yazarlar, aşıklardır. Onların kulaklarına en güzel aşk sözlerini ben fısıldarım. Şairler benim aynamdır, yazarlar dilim, aşıklar ise benim ete kemiğe bürünmüş halimdir.
Korkma, uzaklaşma benden ki, bütün sırlarım sana ifşa olsun. Sana seni duyurayım, seni göstereyim, seni dinleteyim. Dostum ben yalnızlık, içinde senden başkasının olduğunu gösteren aynayım, benden kaçılmaz, gözlerini kapat hemen ordayım…