bir son-a başlarken..

• 24 Şubat 2014 Pazartesi 16:41:22

bir kenara bırakılıyorduk/sayfa sayfa..tutup yakalarımızdan ikimizin..sessiz ve kimsesizdik ki usulca sokuluyorduk kuytularımıza, hiçbir şey söylemeden ve istemeden birbirimizle konuşmak..suç mu işlemiştik yoksa içinde miydik bir suçun..ne kadar önemi vardı ve ne kadar önemliydik..ipi çözülürse şayet ellerimizin fırlatır mıydık taş ve sopa..kanamak ve kanatmak adına birbirimize ki ayırmaya gelenleri alarak içimize harf harf susabiliyorduk..bunu yapabiliyorduk..erdem miydi bu veya kinayeli bir susma biçimi çığlık çığlığa.. bilmiyorum.. yazılmadı henüz.. neresinden bakarsak bakalım yaralanmıştık kuş kanatlarında...

kaçarken
yürürken ya da.....

-avuçlarımıniçindeyditerinıslak-

(.

.

.)

ısırma alt dudağını
bir son/a başlarken benimle...

ne uzağın
nede yakının var biliyorum,
ben dedim bunu
ve açıldı
biçimsiz kestiğim Atlaslar...

sen saklarken
ilk gidenin duygularını
yastık altlarına,
maviden bileği kanıyordu
sorulmamış sorgularının ki
düğümü çözülmemiş bir nefes
kirletir çoğu zaman camları/pusu...

ve ışık
perdelerin savrukluğunda
tenine öğretir rüzgarın serinliğini
uykusu kaçmış bir g-öze ki
koku yolunu bulur
burun deliklerinden
tenine doğru/sıcak
kuytularından bir harfin
yüreğe dokunduğu yerde...

aşktan değilse şayet/
yalnızlıktanda değildir hastalık/sıtma...

ateşin çıkar ve şakağını zorlar nabzını ki
böyle zamanlarda
kaçmak denilen bir eylem
gelir baş ucuna
bir suç olmasada bir hata belki
duygularının ağırlığı

ve darası
ve sonrası
eksik sorgular...

kimsenin seni anlamayacağı
anlayamayacağı bir sır olur
beklentilerinin arifesinde ki
dudaklarında bir fısıltı
belki olasılığında aşina kalır tariflere
ve ele vermek
kirlenmiş bulaşık atıklarına eşit gelir

ben değildim o/ben yapmadım...

bir suç olmasada
bir hata olarak kalır adın/

fişlenirsin...

başka bir gölge ile değişir yerin
ve intikam karşılıksız kalmaz
şiirlerde bir trajedi olarak kalır adın ki
bütün doku ve duygularını
yalayıp geçer ölüm
bilmem kaç kez...

ve günah
başka bir acıyı
tetiklediği için günahtır
herkesin
bir diğerini çekemediğii
kavimlerin ortasında...

şayet dinleyebilseydim seni
bir tekrardan ibaret olmamak için/içim
unutturmamak için
ve hatırlıyor oluşuna şaşırarak
ve diğeri gibi olamazsın
farkındalıklarının renklerinde/ mavi...

bir kaç cümle bile kalsa
herşeyin sonunda
söylenmemiş
ve yazılmamış mektuplarda
bir sonu yazarken değil
başlarken bir sona benimle...


(...)