KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Adı neydi?
En başında anlam verememiştim.Sevmemiştim.O ise herşeyden çok seviyordu beni.Sevmesemde yanında olmayı kabul etmiştim.Nasıl oluyordu da bir insan bir insanı herşeyden vazgeçecek kadar çok seviyordu?İnanamıyordum buna.Belkide o yüzden sevemiyordum onu.Yinede yanındaydım.Çünkü kaybedecek birşeyim yoktu.O beni ölesiye sevdi.İstediğim, isteyipte söylemediğim herşeyi gerçekleştirmekle meşguldü.Hoşuma gidiyordu benim için yaptıkları ama yinede benim için sevgi kusursuz olamazdı.Farketmeden onu üzecek şeyler yaptım.Razıydı herşeye.Tabi ona veremediğim bir sevgi vardı.Nereye kadar…Sonra baktım ki benden uzaklaşıyor.O uzaklaştıkça benim gözüm onu arar olmuştu.O gittikçe uzaklaşıyor benim gönlümse onu daha çok arıyordu.Sevgi miydi veya aşk mıydı bu?Yada neydi…Bilmiyordum.Tek bildiğim onun benden uzaklaşmasını istemediğimdi.Baktı onu seviyorum yanımda kaldı.Kaldı ama ona yaptıklarımı ödetmek için.Ödedim.Bıkmadan usanmadan ödedim.Yeter ki gitmesin diyordu yüreğim.Sonra baktım yanımda ama en uzağımda.İstiyordum beni eskisi gibi sevmesini.Belkide seviyordu ama ona yaptıklarım sevgisini köreltiyordu.Göstersin sevgisini diye mücadele ettim.Olmadı.Çünkü tek başıma mücadele ediyordum.Çok kez gitti ve geri geldi.Geri geldi demekki seviyor diyordum her seferinde.Ama öyle değildi.Mutluluk kıyımızdan bile geçmiyordu.Olmuyordu.Sevdasından yandığımın yolundan geri döndüm.Arkamı dönüp katettiğim onca yolu geri yürümeye başladım.Yavaş yavaş…Arkama bile bakmadan…Bir ara peşimden geri koşmaya başladı.Sesleniyordu.O seslendikçe ben daha hızlı yürüyordum.Devam ediyordu koşmaya.Arkamı döndüm.Geri dön çocuk dedim!Geri dön biz olamayız.Biz hiçbir zaman olmadık.Durdu.Ben arkamı dönüp yürümeye devam ettim.Yüreğim acıyordu ama ben yürüyordum.Bir daha arkamı dönmedim.Bilmiyorum durup gitmemi mi izledi yoksa oda arkasını dönüp gitti mi…Tek düşündüğüm biz olursak hayat bize düşman olacaktı.Birlikte mutlu olamadık.Bensiz mutlu olsun istedim.Ondan bana geri kalan, bu aşk’tı.
