EBEDİYEN HOŞÇA KAL...

• 15 Şubat 2014 Cumartesi 00:07:32

Ne yazık ki, evet ne yazık ki süre doldu. Aslında böyle bir sürenin olma ihtimali bile yokken, ikimize bir şans daha tanımıştım.

Biliyorsun ve ben de biliyorum nedenleri, niçinleri. İki duyarlı kalbin böylesine bir çıkmaza girmesi gerçek manada kötü oldu.

Şans demişken… Böyle bir hakkım var mıydı gerçi ben de bilmiyorum ama otuz yılın hatırına olması gerekendi. Ve senden de karşı bir atak bekledim. Hani belki aklın başına gelir diye…

Suçumun, tabii ki senin tabirinle, ne olduğunu çok iyi biliyorum ve adım gibi de eminim de buna. Boş ver gitsin: Her hangi bir açıklama yapmak gibi bir niyetim yok. Zira suçum yok benim. Ve bunu sen de çok iyi biliyorsun, arkadaşım. Ya da eski dostum mu demeliydim…

Eski dost düşman olmaz, demişler. Artık düşman mısın ya da bir yabancı mı, umurumda bile değil. Ben kendi yolumu çoktan çizdim. Hani senin tam yirmi yıl evvel çizmiş olduğun gibi. Üstelik senden izin alacak filan da değilim. Ama bir şey söylemem gerekirse: Sırf senin için çok şeyden feragat edecektim. Sadece seninle konuşmak ve fikrini almak haricinde bir beklentim de yoktu üstelik. Evet, konuşmak ve de paylaşmak. Çok şey mi istemişim… Sanırım, evet. Çok şey istemişim.

Olanları biliyorsun, en az benim kadar. Ve ben de şunu biliyorum ki; ben senin gibi korkak değilim. Yazdıklarımı okuduğundan da eminim. Üzgünüm seninle bir şekilde iletişime geçmek zorundaydım. Kaçtın, yeltenmedin bile konuşmaya. Bırak yeltenmeyi, tenezzül etmedin.

Onurum ve haysiyetim hep önde gider, iyi bilirsin bunu. Tanırız birbirimizi… Pardon, ben seni tanıyamamışım bu güne değin. Yoksa bu noktada olmazdık.

Senin her bir sözcüğün, kelamın inanılmaz önemliydi benim için. Ve benimkilerin de senin için öyle olduğunu kabullenmiştim. Al işte, yine yanılmışım.

Çok şey borçlu olduğum insanlar var. Yerin dolar ya da dolmaz zira senin yerinde kimsenin alması gerekmiyor.

Güven duygumun yitip gitmesine neden olanların en başındasın. Şükür ki, yeniden güvenmeyi tekrardan öğrendim. Kısaca ağır tahribat yaratmanın cezasını uzun süre çektim. Sen kime güvenirsen güven ya da istersen bir ömür güvenme.

Uzun zaman oldu çok uzun zaman hem de…

Ve bu zaman zarfında çok iyi gözlemledim hayatı ve insanları. Ve tabii ki seni de. Uzaktan olsa da.

Eksiler ve artılar hep olacaktır hayatımızda. Kimsenin kimseyi sorgulama hakkı da yok üstelik. Ne sorgularım ne de buna izin veririm. Ama başta da belirttiğim gibi, son bir şans daha tanımıştım her ikimize de.

Nerde olduğun ve ne yaptığın artık her hangi bir önem arz etmiyor. Benim ne yapıp ne yapmadığım da senin ilgi alanın dâhilinde olmamalı üstelik.

Hep destekçindim ve senden de bunu umdum, özellikle görüşmediğimiz son iki yıl boyunca.

Görüşmediğimiz mi senin görüşmek istemediğin mi… Cevabını çok iyi biliyorsun.

Sana söylemek istediklerimi birkaç mektupta dile getirdim. Ve zamanı geldi artık.

Son kararım ve oldukça da eminim artık: Bunun bir tekrarı olmayacak. Zira hiçbir şeyin önemi kalmadı artık seninle ilgili. İstersen git ve dünyayı kurtar ya da istersen anılarla avun. Evet, ben de önem veririm geçmişe ama artık geçmişime sen dâhil değilsin.

Ne kırgınım ne de kızgınım. Sana karşı hiçbir duygu beslemiyorum artık. En kötüsü de bu, değil mi? Duyarsız kalmak…

Bilmediğin çok şey var. Demek ki; bilmek zorunda hissetmedin. Yoksa şu an burada olmazdım, boş bir sayfayı karalamazdım.

Merak etme, bir kez daha rahatsız etmeyeceğim seni: Hiçbir şekilde hem de…

Son sözümü söyleyip, noktayı da koyuyorum üstelik…

Ebediyen hoşça kal…