Alıç Ağacının Altında

• 10 Şubat 2014 Pazartesi 00:21:14

(‘’O Ağacın Altında’’)
‘’Kimse yok’’ dedim, ‘’o halde bir film izleyeyim.’’ Ama hangi yönetmenin hangi filmini?.. Düşündüm, dünyanın her tarafına açılmıştım. Şimdi farklı bir ülkeye, farklı bir rejime gitmeliydim. İran ve Norveç sinemasını izleye izleye bunalıma girmiştim zaten. Bu sefer farklı bir film izlemeliydim. En azından bana göre farklı.
‘’Hangi sinema, hangi sinema’’ diye kendime sordum. Ses sistemini PC’ye bağladım. Sigaramı yakmak için elime aldığım Çin malı çakmağa baktım, inceledim. Aklıma romanımın kahramanı Musa’nın ufacık tefecik Çinli seyyar satıcı kızdan dandik bir kol saati alması, saati hemen bozması ve nihayetinde geri dönüp Çinli kıza bağırıp çağırması geldi.
Çin yapımı bir film izlemeye karar verdim.
’’Alıç Ağacının Altında’’, orijinal ismi ‘’ Shan zha shu zhi lian’’ olan bu film Yimou Zhang ‘ın elinden çıkmış. Müzikleri Qigang Chen’e ait. 2010 yapımı olan bu filmin dili Çince. İkinci bir dil yok filmde, ‘’Under The Hawthorn Tree.’’ Yönetmenin yirmiden fazla filmi var ve bu filmlerin çoğu ülkemizdeki bazı sinemaseverler tarafından bilinmektedir. Benim izlediğim tek filmi ‘’Alıç Ağacının Altında’’dır. Ve gerçekten çok beğendiğimi, diğer filmlerini merak ettiğimi belirtmek isterim.
Filmin konusuna gelelim: Üst düzey bir Komünist Parti yetkilisinin ayrıcalıklı oğlu ile 1970’li yıllarda Çin Kültür Devrimi sırasında hapse atılan bir düşünce suçlusunun kızı arasında yaşanan aşkı anlatmaktadır. Sosyal durumları arasındaki fark göz önüne alındığında, ikilinin aşkı beklenmedik ve tehlikeli sonuçlara gebe bir eyleme dönüşür.
Çin insanın hayata bakış açısını, ezilmişliğini, hayallerini, sevinçlerini, aşklarını, yaşam karşısında verdikleri savaşı izledim. Yönetimin sert baskısı altında yaşayan bu insanların, kapitalizme heves ettiklerini de gördüm. Mütemadiyen devam eden fişlemelerin dünyanın her yerinde, her yönetim anlayışında olduğunu tespitini yaptım. Ne olursa olsun ezilenlerin her zaman fakirlerin olduğunu acıyla düşündüm.
Komünist rejim ile İran İslam rejiminin birbirine benzediğini iki toplumun da insanının yaşam değerlerini yitirmediğini biliyorum artık. İki toplumda da namus kavranın toplumun alt tabakasında hala geçerli olduğunu –belli bir oranda- söylemek isterim. Modernlik konusunda ise İran toplumunun daha modern olduğunu düşünmeme sebep oldu film. Bir filmden bu kadar şey çıkarmak belki gerçeklerle çelişiyordur. Yine de ‘’Filmler çoğu şeyi bizlere açık şekilde anlatır’’ savına inanmak istiyorum.
Filmi izledikten sonra çocuk yaşlarda öyle bir aşk yaşamadığıma üzüldüm. Yeniden çılgın şekilde âşık olmak istedim. Gencin nehirdeki taşlıktan geçerken kız arkadaşının elini tutmak yerine bir çubuğu ona uzatması çok hoşuma gitti.
Şu diyalog da çok hoştu.
‘’Bir yıl daha gözetim altında olacağım,’’ der kız.
‘’Senin için bir yıl beklerim,’’
‘’25 yaşıma girmeden önce annem âşık olmama izin vermez,’’ diye karşılık verir.

‘’25 yaşına gelene kadar beklerim.’’

‘’25’imde bile seninle olamazsam?’’ diye umutsuzca sorar.

‘’O zaman, hayatım boyunca beklerim.’’