Uyanma Felsefesi Ve Özgürlük

• 4 Şubat 2014 Salı 19:16:49

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Tanrı , insana diğer insanlar ile savaşmayı emretmedi, erdemi öğrenmeyi ve değeri öğretti. Erdem ve değeri bir arada tutarak savaş ile iki ayrı yola bıraktı ve insana akıl verdi. Seçmeyi öğretti. Ve insan erdem ve değer için savaşmayı ve insanlara hükmetmeyi öğrendiğinde erdemini kaybetti. Ruhunu şeytana satmayı öğrendi. Değerini kaybetti.

İnsan, değerleri için ezildi, bir diğer insanın kölesi oldu ve insanlığını kaybetti. Benliğinin değerini kendi elleri ile düşürdü ve onura muhtaç olduğunda değeri ile erdemini özgürlüğü ile takas etti. Ve eline düştüğü insanla erdem silahı ile savaştı. Bu savaşı ne kendisi ne de eline düştüğü insan kazandı. Tek kazanan şeytan oldu.

Ve "değer" kavramının anlamı yeniden yazıldı.
Ve "erdem" kavramının anlamı yeniden yazıldı.
...

Peki neden böyle oldu?

Hayat çok şiddetli. İnsanların birbirleri ile olan ilişkileri gün geçtikçe çatışmaya ve sonunda savaşa dönüyor. Olaya tarafsız bir gözle baktığınızda ; bu savaşı hangi taraf kazanırsa kazansın , aslında hiç bir bireyin somut ya da soyut olarak bir şey kazanmadığını görürsünüz. Eğer elde ettiğiniz olgu ya da sonuç olumsuz ise, elde edene kadar verdikleriniz boşa gitmiş olur. Ve bu verdikleriniz arasında eğer benliğiniz de varsa (ki savaşı kazanmak için benlikten mutlaka büyük bir ödün verilmelidir) sonuçta kendinizi yok etmiş olursunuz.

Şimdi ; insanlara ellerindeki değerleri ile hükmetmeye kalkarsanız eninde sonunda sizinle savaşırlar, çünkü kaybedecekleri bir şeyleri yoktur. Onlara kaybedecekleri yeni bir şeyler verdiğinizde ,mesela kişilik gibi, ve onlar bunun tadına vardıklarında benliklerini kaybederler. İşte o an sizin olurlar. İşin özü bu.

Peki kim ister , bir başka insana sahip olmayı? Herkes mi?. Peki kim ister, bir gün aslında bir başkasına ait olduğunu anladığında sahibini öldürecek olan insana sahip olmayı. Hiç kimse mi? Peki.

…

Hiç kimse,bir dilek tutmak için gözlerini kapattığında ,bir daha açabileceğine söz veremez. İşin sırrı da burada. İnancın temelini de bu oluşturur. Tanrıya ve insanlara karşı. Ve aslında Tanrı hiç kimsenin dileğini gerçekleştirmez. Bir yol sunulur önünüze, eğer gerçekten isterseniz, aklınız devreye girer, gerçekleştirirsiniz. İstemeyi bilmezseniz, ömrünüz istemeyi öğrenmekle geçer. Ve bir şey elde edemezsiniz.

Var olduğunuz günden bu yana dünyada hiçbir şey değişmedi. Dağlar da, denizler de, gökyüzü de değişmedi. Ve bunlara olan sevginiz de. Değişen sadece siz oldunuz. Hırslarınız, arzularınız, istekleriniz. Henüz masumken hisleriniz, bir canlıyı öldürmenin günah olduğunu savundunuz. Ve sonra o canlıyı severek yine siz öldürdünüz. Ona sahip olmak için, benliğini ve ruhunu ele geçiriniz. Çünkü , beden ruhun teferruatıydı, ve önemli olan ruhtu. Siz de onu aldınız. Ve güçlendiğinizi sandınız! Hiç kendini polise birini kalbimde öldürdüm diye ihbar edeni gördünüz mü, oysa her cinayete mutlak ceza varken. Ve aslında siz içinizdeki masumiyetin yok ettiniz.

Hiç kimse işlemediği günahın masumu değildir. Hiç kimse tatmadığı aşkın sorumlusu da değildir. Ve aslında sevmenin şekli değişti. Doğmanın da ölmenin de. Cenazelerinizde alkış tutmak artık erdem. Peki erdem neydi aslında?

Basittir düşünmek, eğer sadece kendiniz varsa içinde. Erdem dediğiniz, ulaşmak istediğiniz amacınıza gittiğiniz yolda attığınız adımları aklınız ile atmaktır. Amacınızda sadece ‘ben’ var ise adımlarınız az ya da yok denecek kadar azdır. Erdemli değilsiniz o halde. Sonuç olarak egonuz ulaşılmaz yıldızların yanında yerini alır ve sadece hayatın karanlığında görünür. Güneş açtığında yok olursunuz. Önemli olan , güneşin batıp başka bir dünyayı aydınlatmaya başladığında var olmak iken aslında.

..

Herkesin cenazesi farklıdır. Her erdem başka bir güneşin batışında doğar ve değerlenir. Ve herkesin içinde yarattığı duygu başka bir inanca hizmet eder. Bu nedenledir herkesin Tanrı’dan başka şeyler istemesi. İnsanların birbirinin inançlarına saygı göstermemesinin asıl nedeni budur. Ki ; aslında her inanç aynı amaca hizmet eder.
..

Erdem ; kötülüklerden arınmak için çıkılan her yolun aynı dili kullandığını bilmekle başlar.

.

Küfür ediyorsanız
Ben rahatım
Rahatsız olmayın..

Eyvallah..