Bugün, mübarek Cuma...
Çok şükür, kolayca ibadete koşacağız birazdan…
İslam dünyasında kan durmuyor...
Açlık ve zulüm altında inim inim inleyen din kardeşlerimiz var...
Bizler onlara mezhebi ile ırkı ile farklı muameleye devam ediyoruz...
Kardeşlik, Müslüman olunca özüne kavuşuyor...
İyi Müslüman olunca, barış ve huzur veriyor...

Dünya, bol nimetler içinde yaşarken,
insanlık yönümüzde hızla yozlaşarak, bizi cehenneme sürüklüyor.
Görmüyor akıl etmiyor muyuz?

Dünyayı bize hoş ve tatlı gösteren, nefislerimizin esiri olmuşuz...
İnsanlık olarak, ahireti unutan ölümcül bir hastalığın pençesindeyiz.
Kimimiz hasta olduğundan da habersiz...

"İşimiz duaya kaldıysa" diyerek, umutsuzluk tellallığı yapıyoruz.
Var olan iman kasamızın, hızla eridiğini bile göremeyecek kadar körüz…
her belde de beş kere, dünya da saniye aralıksız okunan ezanları,
duymayan kulağı, görmeyen gözü ben neyleyeyim.
Oysa dua müminin silahıdır. Rabbim duaları geri çevirmez...
Ve günahsız insanların dualarında buluşabilsek keşke..
Dua edilen mekânlarda geçse, boş vakitlerimiz...

Kibir, haset, fesat, aç gözlülük, kanaatsizlik, alın tersiz bol kazanç hırsı, sabırsızlık,
israf ve şükürsüz’lük,
Şeytanın boynumuza taktığı etiketi olmuş. Satın alınmışız...

Kucaklaşıp paylaşarak kardeş olamıyoruz…
Oysa paylaşmayı bilmeyenler, ayrışıyor, bölük pürçük oluyor, Tokatlanıyor eza görüyor…
Secdelere kapananlarımız, çıkar hırsından, kıskançlıktan, Rabbi ile buluşamıyor...
Camilerimizde, imamlar farzda zor yetişiyor mihraba.
Kuruş kuruş, Allah rızası için topluyoruz.
Allah rızası için dağıtamıyoruz…
Beleş oturulan lojmanın, ampulünü cemaatten alıyoruz...
Görevi ehline vermeli ya da görevi en güzel şekilde yapmalı
helalinden kazanmalı değil miyiz?

Görüntüsü ile piri fani,
Bilinçlenmiş dindar olmaya heveslilerimiz rehavet içinde…
Birazcık rahatlamada kendimizi ele veriyoruz.
Oysa su uymuyor düşman uyumuyor…
Yılanın deliğine defalarca elini soktuğumuzu,
Fitneye yem olduğumuzu göremiyoruz…
Boynumuzdaki gafleti
fark edemiyoruz.
Selamı sabahı unutmuşuz, hediyeleşmeyi enayilik sayıyoruz.
Cenneti dünyada bulmuş ve hayırlı örnek olmuş şen şakrak’ız...
Maddi ve makamsal kuvvetin;
Kibrine kapılmış, mazlumları görmez olmuşuz...
İnansın inanmasın, tüm mazlumlardan yana olduğumuz için iman ediyoruz.
Kardeşimizin malı haramsa bize inanmayanında hakkı haram değil mi?
“Kul hakkı” TÖVBESİ OLMAYAN BÜYÜK GÜNAH DEĞİL Mİ?
PES..NE KADARDA CESARETLİYİZ.
ATEŞİN YAKMADIĞI GÖRÜLMÜŞ MÜ?
Oysa
Mazlumun safı yerimiz. Ne olduysak yakıştıramıyoruz...
Hayırları çok olan kazanacak,
hayır ve şerrin nerde olacağını, bile bilecek durumda değiliz…
Biz Rabbin merhametinden peygamberin şefaatinden Ümit varız…
Birbirimizi sevmedikçe iman etmiş sayılmıyoruz…
Çıkarlarımız için,
Kardeşlerimize karşı, Sisi’nin keskin nişancısı oluveriyoruz.
Vurularak cennete süzülen, Esmaları görmüyoruz bile...
Birbirimizi hazmedebilmek iyice zorlaştı.
Sahi, hiç düşündük mü?
“imanlarımız ne kadar güçlü”…
"Ey iman edenler, iman ediniz." bizlere mi söylenmiş ne.
Akıl etmiyor muyuz?
Düşünelim, sevelim, paylaşalım,
Rabbim her türlü şeytanı hal ve hareketlerden bizi beri kılsın…
Ümmetin kurtuluşu, birliği için defalarca açalım avuçlarımızı.
Cumalarda ağlayalım ne olur. Haklarımız helal edelim. Ötelerde çok zor.
Sahi birbirimizi ne kadar seviyoruz...
SELAM VE DUA İLE