Yollanmamış Mektuplar-8

• 20 Ocak 2014 Pazartesi 00:31:52

Biliyor musun?

Çok uzun zaman oldu sana yazmayalı, seni yazmayalı. Eskiyormuş demek ki duygu, yıpranıyormuş. Oysa umutlarımı yüklenip çıkmıştım bu yolculuğa, hasret azığım, gücüm sevgimdi. Hiç bitmez sanmıştım, hiç eksilmez. Ne değişti? Zaman mı, ben mi, sen mi. Bilmiyorum…

Yorgunum tek bildiğim bu.

Ne hayalim kaldı, ne özlemim sana dair. Uykusuz gözlerimden dökülen yaşlar çaresizlikten, özlemden değil, bunca zaman katlanmak zorunda kaldığım acılar için dökülüyormuş anladım. Dinecekler merak etme. Dik durmalıydım, dik olmalıydım hayat felsefem buydu ama en başından yenilmiştim aşka bildiklerime rağmen.

Bitmeyen şikayetlerine, bitmeyen sitemlerine rağmen isyan etmedim, vazgeçmedim biliyorsun. Sonuç, elde sıfır. Her defasında yeni bir oyunla sınandım. Yeniden, yeniden yaşadım acıları, kırgınlıkları. Değişir zannettim pes etmedim ama buraya kadarmış anladım…

Dur diyen, puslu aynaya yansıyan aksimdi kendime getiren. Hayat akıp giderken kaybettiklerimi birer birer gözlerimin önüne seren. Yüzümdeki ışıltıdan, gözlerimdeki ışıktan eser yoktu. Masum tebessümün ardına yıllardır saklanan hüznüm parlıyordu geceyi aratmadan. Öyle saklanmış ki karanlık, mutluluk oyununu ben bile gerçek sanmışım.

Hani yenecektik hüznü? Hani sevgi ilaçtı, dermandı. Neyse boş ver vakit çok geç. Sormayacağım, sorgulamayacağım artık gerek kalmadı. Cevabını veremeyeceksin biliyorum. Dinlenmek istiyorum sessizliğimle, sensizliğimle. Ne kendime ne sana kırılmayacağım. Kararı verdim, bitti…


Suçlu sen.
Güçlü sen.
Gönül davam sona erdi. İster sonucu kabullen, ister temyize git.
Sonuç değişmeyecek.
Mahşerde görüşürüz…

Yıldız TOKSÖZ