ŞAİRLER VE KADINLAR

• 16 Ocak 2014 Perşembe 00:00:31

Şairler, hayâl dünyaları geniş, duyguları güçlü kişilerdir ve genellikle yaşamlarını mantıklarından ziyade hisleriyle yönlendirirler.
Onlar çoğu kez, bazı şeyleri diğer insanlardan farklı görürler.
Çünkü onlar, ilgilendikleri, hoşlandıkları objelere gözleriyle değil, gönülleriyle bakarlar.
Bir hercai menekşede, mahzun bir çehre görürler, ulu bir ağaca bakarken, yeşil yapraklarından umut toplaya toplaya göğe doğru yücelirken bakışları, coşkuyla dolan yürekleri, yine de bir güz rüzgârına kapılıp savrulan bir kuru yaprağın peşine takılır gider...
Onlar sevdiklerine de hep gönül gözüyle bakarlar.
Sevgilinin saçlarını, gözlerini, dudaklarını, hep şiirleştirerek görürler. Gözlerinin gördüğü gibi değil, görmek istedikleridir gördükleri.
Yani, sevgilinin güzelliği, biraz da sevenin yüreğindeki sevginin, güzelliğin yansımasından kaynaklanır.
Tıpkı, o romantik renginde bütün güzellikleri bulduğumuz ay ışığının, gerçekte güneşin yansıyan ışığı olduğu gibi...
Allah, bütün kadınları nadide birer çiçek gibi, birer mücevher gibi naif ve zarif bir yapıda yaratmıştır.
Her kadın, çehresinde, vücudunda, ruhunda, sevgiyle bakan her gözün bulabileceği güzeliklerle bezenmiştir ve her kadın sevilmeyi hak eder.

Ancak, hiç bir kadın, kendisine âşık olan bir şairin şiirlerindeki kadar güzel olamaz...
Hiçbir şiirin de, şairi gözünde, âşık olduğu kadın kadar güzel olamıyacağı gibi...

Ünal Beşkese