BİZ USLANDIK ÖĞRETMENİM

• 23 Kasım 2013 Cumartesi 14:16:03

Hayatta insanların en büyük şansı iyi bir aileye sahip olması yanı sıra , idealist öğretmenlerle karşılaşması demektir.İdealist öğretmen :duygu ve düşünce yönünden tüm donanımlarını öğrencisine aktarabilen öğretmendir.Eğitim yuvaları olan okullarda ilk başlangıçta çocuklar veya yetişkinler( onlarıda ayırmamak gerekir) nasıl karşılanır ve nasıl yetiştirilmeye başlanılırsa hayatlarının devam eden kısımlarında da öğrendiklerinden ziyade hissettiklerini aktaracaklardır. Zira öğrenilen bilgi unutulabilir ancak görülen şefkat ,merhamet, iyilik, gibi güzel erdemler insan üzerinde bir etiket olarak kalır.

Sahi kaç kişinin aklında kaldı sosyal yada fen bilgisinde öğrendiğimiz dersler? Matematik konularına hiç girmeyelim zaten tam bir problem.

Ama hepimizin gözlerinin önünde , bugün gibi sergilenen öğretmenlerimizle ilgili bir anımız onların unutamadığımız davranışları vardır.Ve bu davranışları sizin farkında olmadan hayatınıza serpilir.

İlkokul yıllarımda çalışkan bir öğrenci olmama rağmen bedenen çok zayıf çelimsiz bir öğrenciydim.Kansızlıktan olsa gerek havaların az bir soğumasında bile titremeye başlardım.Beden eğitiminde zorunlu olarak bahçeye çıkar spor faaliyetlerini orada yapardık.O gün yine dışarıya çıktık voleybol oynayacağız öğretmenimiz bizi gruplara ayırdı.Sırası gelen oyuna katılıyor.Bana henüz sıra gelmemiş beklerken nasıl titriyorum .Birden öğretmenimin al acele ceketini çıkartarak bana doğru koştuğunu gördüm.Hemen omuzlarıma sıkı sıkı sardı. Ben içinde kayboldum ceketin boyu neredeyse dizlerime geliyor.Hemen ısınmaya başladım .O sıcaklık ceketten ziyade öğretmenimin şefkatle yüreğiydi.Kendisi incecik bir gömlekle dakikalarca koşturdu.Ben onu büyük bir hayranlıkla seyrederken ceketine sinmiş kokusu ciğerime işlemişti.

Çok uzun yıllar geçmesine rağmen ne o kokusunu nede sırtımdaki o büyük değeri unutmadım.Ve o değeri taşımasını her daim bilmeye çalıştım.

Tüm Öğretmenlerimizi minnetle şükranla anıyoruz.

.....

Ana gibiydin baba gibiydin
sıcaklığını hiç ayırt edemedim öğretmenim

koşardık okul bahçesinde
baharı görmüş kuzular gibi
duramazdık yerimizde
kaç kez düştük,kanadı dizlerimiz de
sen vardın
hiç acımadı ki öğretmenim

Nöbetçi olurdun bazen
kol kola girerdik arkadaşlarımla
peşine takılırdık sessizce
gölgen,dağ gibi düşünce önümüze
gölgende oynardık bilmezdin sen
canım öğretmenim

yamaçlarında gezerdik korkusuzca
çiçeklerinden toplardık kucak kucak
taç yapardık saçlarımıza
yorulmak nedir bilmezdik öğretmenim

kavga ederdik bazen
paylaşamayınca yüreğini
her zil çaldığında
kırk parsele bölerdik
kırk tane yürek yapıp
içimizde saklardık seni öğretmenim
haberin olmazdı

Hakkaride doktor
Balıkesirde hakim
Çanakkalede asker olduk biz
her bir şehire bir parçanı götürdük
sen göremedin canım öğretmenim

Gülnur Ateşoğlu