- 732 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Analar Sermedimi Allah Cenneti Ayağınızın Altına ?
Mükâfatınız O Kadar Büyük ki Acısını Çekiyorsunuz Aylarca, Sonra Bir Çığlık Oluyor Sizi Mutluluktan Ağlatan. Ve Süt verdikçe anlıyorsunuz Elinizdeki Nimetin, Size verilen Mucizenin Farkına...
O Büyüdükçe Mutluluğunuzda Büyüyor, Acılarınızda.
Ağlamasına Dayanamıyorsunuz Mesela.
Ateşleniyor ya Hani Bazen, Dua Ediyorsunuz Yaratana, Rabbim Yavruma Şifa, Yavruma Şifa.
Sonra İki Heceli Aşk Çıkıyor Dudakları Arasından An Ne Anne... İşte Ozaman Daha Çok Seviyorsunuz Meleğinizi Daha Çok Bağlanıyorsunuz.
Ve Bir Gün Adımlarıyla Gelmeye Çalışırken Size, Düşüyor. Sizin Canınız Daha Çok Acıyor. Ama O Hiç Ağlamıyor Pes Etmiyor Bir Adım, İki Adım Derken Bir Bakıyorsunuz Azmi Zafere Dönüşmüş. Kollarınız Boş Kalmıyor ve Sarıyor Sizi Sımsıkı İşte O an Bir Buse, Bir Buse Daha Koklama Faslı Başlıyor Uzunca Cennetin Kokusunu İçinize Çekiyorsunuz Huzurla.
Sonra Gökyüzünü Temiz Havayı Keşfediyor Meleğiniz, Özgürlüğe İlk Adımını Atıyor. Bir Ayrılış Öyküsü İçin Hazırlanıyor Kalem, Kâğıt Umutlu Siz de Biraz Burukluk var, Özgürlüğü Öğretmeye Çalışırken Yavrunuza... Oda Ne Düşüyor, Dizi Kanıyor, Ağlıyor, Sizin Ciğerlerinize Dökülüyor Acısı. Siz Öperek Geçirmeye Çalışırken Acısını, Aslında Kendinize Merhem Arıyorsunuz. O az Sonra Unutuyor Olanları. Zamanla Ve Çok Yavaş Geçiyor sizin Acınız. Ve İlk Acı Oluyor Gelecek İçin...
Onlar Sizin Tohumlarınız Dünyaya Ektiğiniz, Ahrete Hazırladığınız Ve Mevsimi yok, Zamanı Yok Bu Ekimin Ta ki Siz Ölene Kadar Hep Anasınız Hep Oradasınız.
Dualarınız Onunla Gözyaşınız Onunla Büyüyüp Kırk Yaşında Olsa da Acısı Acınız...
İkinci Ana (Anaysa)
Hani 2 Aylık Yavrusunu Bırakıp Evde Ağlar Uyur Nasılsa Dediğimiz Ana. Ya da Eşiyle Ayrılıp Çocuklarına Bakmayan Ana Ve ya Kendi Hatalarını Gören Oğlunun, Katledilmesine Ses Çıkarmayıp Günahını Örttüğünü Sanan Zavallı Ana (Anaysa)
Allah (C.C) Soruyor Azrail A.S. Diyor ki; Ölüm Meleği Kimin Canını Alırken Üzüldün Söyle Bana.
Ölüm Meleği; Rabbim Hani Bir Gemideki Yolcuların Canını Al Demiştin Bana, Yalnız Bir Çocuk Var Onun Canını Alma. Ben Fırtına Çıkarıp Gemiyi Batırdım Çocuğu Bir Tahta Parçasına Bırakıp Onu Issız Bir Adaya Gönderdim. İşte O Çocuk Anasız Babasız Kalınca Ben Çok Üzüldüm.
Allah ( C.C) ; Eğer o Çocuk Anne ve Babasıyla Büyüseydi Dinini, Saygıyı, Hikmeti, İbadeti, Şükretmeyi Öğrenemeyecekti. Oysa O Issız Adada Ben Ona En Güzel Rızıkları Verdim İbadeti Şükretmeyi Öğrettim Hayırlı Bir Kul Oldu...
Azrail A.S. ; Hikmetinden Sual Olunmaz Rabbim Deyip Bir kez Daha Anlıyor Her şeyin Allah’ın Elinde Olduğunu. Oysa Can Alırken Oda Üzülüyor Ama Biliyor ki Allah Her şeyi En İyi Bilendir...
Velhasıl.
Ana Var ANA Var...
Rabbim Evlat Gibi Anayı da Babayı da Hayırlı Kılsın.
Âmin.