bende ağlıyordum sen giderken.
Yürüdüğün kaldırım taşlarına sevgini döke döke gitmişsin.Neden döktün bilmem ama gördüm işte.Ama ıslaktı her bir parçası.Belliki ağlıyorudn giderken.O yüzden mi bakmadın ardına.Görmesin diyemi.Baksan benimde ağladığımı görecektin.
Ağlıyordun değilmi.Neden yaa.Sen istedin gitmeyi.Benim yüreğimde kocaman bir yerin vardı oysa.Bin kere doğsan ölsen ve bin kat büyüsen yüreğimde yine sığardın.Sanıyomusun bu yürek şendi sen giderken.Görmedinmi yağmurların yağışını.Dönüp bakamadın ki ardına görmedin ki ağladığımı.O yüzden yağmur yağdı belki sen giderken.Sana ardından ağlayan bir yürek olduğunu hatırlatmak içindi belki kim bilir.
Bıraktığın boşlukta fırtınalar esiyor.Üşüyorum snsiz.Gel dindir fırtınaları.Ben içime akıtıyorum gözyaşlarımı .Ama gel gör ki gök hala ağlamakta gel dindir yağmurları.Bu şehrin de girme günahına.Kaldırımlar ıslak gittiğinden bu yana.Toprakta öyle kuşu çiçeği ağaçları.Zatüreye tutlacaklar haberin olsun.gel şifalarınla gel.
Dinsin yağmur.Dinsin gözyaşlarım.Kocaman yüreğime bak sığındı senden sonra onca kahır.Bir sanamı dar geldi.Gel acılar dinsin.Herşey normale dönsün.BU adam bu şehir ve gidişine üzülen onca umut.Gel ve bir sabah uyandığımızda hepimiz senin sıcaklığına doyalım.