En güzel şeyler hep minik olanlardır malum.Sevimli ve tertemizdirler.yarabbi beni de büyütmeseydin.Küçücük bıraksaydın.Mesela çok uzun yıllar önce çamur topraklarda oyunlar oynarken elimize yüzümüze bulaşan çamurun bile,bizleri kirletemediği zamanlarda ki gibi bıraksaydın.Ömür kat kat artarken ben hep eski beden kalsaydım.yaşamın teni gibi büyüdükçe büyümek değil de elbiseleri gibi daracık küçücük kalsaydım.

Ve büyüdükçe kirleri tanımasaydım.Kirin insana zarar verdiğini anlamasaydım.Büyümeyi de mi doğanın kanunu yarattın Allah’ım.Büyümesek bozulur muydu dengesi doğanın.İnsanlar yuvarlanır mıydı oradan buraya buradan şuraya.Bulutlar yerlere düşer miydi.Dağlar küçük mü olurlardı.Kuşlar koşar kurbağalar uçar mıydı.Bozulur muydu dengesi dünyamızın.

Bak büyüdükçe korkuyoruz hayattan.Sitemlerimiz dağları geçiyor yarabbim.Şehirler kocaman olmuş onlarda büyümüşler.Binalarda büyük. İnsan korkuyor aralarından geçerken.Sanki ezilecek ayaklarında insan .Ben küçükken bu şehirde küçüktü.Oda büyüdü ne varsa.Sanki ben büyüdükçe içine sığmayacaktım.Sanki teninde ur gibi yırtıp dışarı çıkacaktım.

Sahi Allah’ım büyümeyen hiçbir şey yok hemi.Her şey büyüyor.Eskilerden Ta ben minicikken Ayşe vardı mahallemizde.Her gördüğümde içim ışıldardı.Yüzüne baktığımda kalbim fırlardı oda büyüdü mü.Oda sığmadı mı köye.Saçları da uzadı mı.

Ağaçlarda büyüyor gördüğüm kadarıyla,Peki onlar neden kirlenmiyor.Küçücük kende aynı büyük kende aynı güzel.Kuşlara bakıyorum tam tersi.Doğduklarında çip çirkinler büyüdükçe güzelleşiyorlar. Peki neden bizler büyüdükçe kirleniyoruz.Ağaçlar gibi hep güzel yada kuşlar gibi büyüdükçe güzelleşmiyoruz.

Kimilerimiz menfaati ön plana çıkarıyoruz.Kimilerimiz parayı insandan üstün tutuyoruz.Bencil olanlarımız,onlara ne demeli.Kendisi tok olsun başkası açlıktan ölsün umurlarında mı.Kendilerinin bir sap samanı yanmasın diğerlerinin evi ocağı yansın onlara ne.İşte büyüdükçe kirleniyoruz biz.

Allah’ım;
Çocuk temizliğimiz nerede.Ben büyümek istemedim hiç.Bel ki isyanlar ettim büyüdükçe Haşa sana değil ama büyüdükçe çok küfürler yağdırdım çocuk ca.Beyazlığımıza lekeler değdikçe kabullenemedim ettim yalan değil.Size de yalan konuşamam ya.Umarım günaha girmedim.

Anneciğim ;
Bak anne büyüyünce adam olacaksın derdin hep.ben büyümek isterdim.Günlere senelere kızardım neden yavaş ilerliyorsunuz diye.Ne deliymişim be.Çocuk olduğumdan olsa kızgınlığım.Aklım erse yapar mıydım öyle bir delilik.Sapanlarımla takvimlere taşlar mı atardım.Her yılbaşı geceleri bir yıl geçti diye o geceyi bayramı yapardım anne.Sabahlara kadar uykusuz mu kalırdım anne.Bak büyüdüm ne oldu anne.Bak bakalım oğlun o küçük oğlun mu.Ağzım sigara kokuyor bak anne.Elma şekerlerini daha sevmiyorum anne.Büyüdüm adam oldum ya anne.Hangi hayata hangi dünyaya adam ettin beni anne.Sendemi bilmiyordun büyümek çocukluğu özlemek,sen niye büyüdün anne.


Yarabbim Senden mucize isteyemem.Ama beni eğer o çocuk yıllarıma bir döndürsen ne yaparım biliyor musun.Allah’ım beni büyüt adam et demem.Şu olayım bu olayım istemem.

Allah’ım derdim;
Beni böyle güzel böyle tertemiz bırak büyütme derdim.Allah’ım kirleneceksem büyüdükçe ne olur beni bu halimle yanına al derdim.Çocuklar öldüğünde melek olurlarmış cennette.Meleğin olmak isterdim.Yemin olsun size hep böyle dua ederdim..