İNSAN

“Lekad halaknel insâne fî ahseni takvîm(takvîmin). Biz insanı en güzel biçimde yarattık. Tin S. 95/4”

Ayeti kerimesi ile tek ve bir yaratıcı olan Yüce Allah’ın en güzel biçimde yarattım dediği, sıfatı sübhaniyesi ile donatıp eşya ve hadiseler üzerinde yetkili kılınıp, sanat icra etme yeteneği verilerek, esma-i hüsnasının tecellisi ile varlıklar arasında etkili ve Allah’ın yarattıklarını takliden yapabilme yeteneği ile donatılmış olan müstesna, mükemmel, mucit varlığın adıdır.

Öyle bir varlık ki;
varlığa anlam ve değer kazandıran, her şeyin varlığını bilgisine, değerini ise ilgi ve ihtiyacına borçlu olduğu;

Kainat tablosunda boşluk dolduran değersiz bir motif ve yapı malzemesi değil.

O muhteşem tabloya anlam ve değer kazandıran, temel öğe niteliği taşımaktadır.

Yapısındaki mükemmellik ile değerini takdir imkanına sahip hemcinslerini, belki melekleri bile hilkatindeki hikmet ve asaletine hayran bırakırken, yine Sure-i Tin’de “summe redednehu esfele safilin” 95/5 ihtarı ile de aşağıların aşağısı, çirkeflerin çirkefi, çirkinlerin çirkini, kötülerin kötüsü, zalimlerin zalimi olma ihtimaline karşı;

kendisine, çevresine, canlı ve cansız tüm varlıklara zarar vermemesi adına Allah tarafından uyarılması gerekmiş;

hilkatinde bütün varlıklar gibi cebir, fiiliyatında nevi-ne mahsus özgür,

“alayı illyyin ile esfelessafilin” arasında iyilik ve kötülük adına her konumda yer alıp varlık gösterebilecek ebede namzet Allah’a muhatap mesuliyet sahibi müdhiş bir varlıktır.