Küsmek

• 29 Temmuz 2013 Pazartesi 09:17:13

KÜSMEK
Küsmenin zararlarını, daha çocukken hayatıma annem ve dayımın , babam ve amcamın hep eften püften şeyler ile birbirine küsmesi ve senelerce konuşmaması ile tanıdım. Amcam varken amcasız , dayım varken dayısız büyümenin ne demek olduğunu bu küsmeler ile öğrendim. Hayattaydılar ama yakınken uzaktaydılar. Anneme ve babama küslerdi .Tabii bize de . Anneme veya babama küsmek tamam da. Biz küçük masum çocuklara da küsmek neyin nesi anlamazdım . Nedense ilkokula gidene kadar küsmek nedir? bilmezdim. Gerçi büyükler küs imiş ama ben bilmezdim . Çünkü dar çevrede , bir mahalle veya bir sokağa hapsolmuş olarak yaşardık.
Okulda arkadaşlarımızın gene eften püften işlerden bize veya birbirine küsmesini de anlamazdım. Zamanla okuduğumuz din dersleri kitaplarında , camide hocaların vaazlarında, Yaz aylarında gittiğimiz Kur’an Kurslarındaki sohbetlerde küsmenin iyi bir şey değil çok kötü bir şey olduğunu anlatmışlardı bize.Hayat kaynaşma, dayanışma, birbirimizin zayıf yönlerini maddi ve manevi olarak tamamlamak için vardı bu anlatılanlarda. Bu kadar kötü olmasına rağmen, anne ve babalarımızın bu vaazları defalarca dinlemiş olmalarına rağmen gene de küsmelerini anlayamazdım. Çünki anne ve babalarımız namaz kılar, oruç tutar “ en iyi müslüman biziz” havasında yaşar, hatta Hac nasip olanlar nerede ise cenneti garantiye almış gibi dolaşırlardı ortada. Ben bunları anlayamazdım çocukluğumda. Yaşım 50 ye gelince de halen anlamıyorum. Hem iyi müslüman olduğunu iddia edeceksin, hem de küseceksin, darılacaksın, karşındaki insanı önemsemeyeceksin. Ama O’nun seni önemsemesini isteyeceksin.Bunu bugün bile yaşadıkça hala şaşarım.
Hadi bu küsme darılmalar toplumda, işte var. Ya evde insanların aile fertlerinin birbirine eften püften küsmesine ne demeli? Düğünlerde, cenazelerde, toplumsal olaylarda en önde bulunarak “iyi müslüman “ olduğunu ispatlamaya çalışacaksın . Güzel . İspatla. Sana kimse bir şey demez. Ama tenhalarda evde, istediğin bir şeyi alamadın diye eşin sana küsmesi , ondan görerek çocuklarının da sana küsmeye kalkması tam bir insanlık dramdı bence.Ama çoğu ailelerde bu küsmeler zaman zaman yaşanıyor nedense..
İşte ,evde, toplumda en sevdiğim insanlar, öfkelenen ama küsmeyen, beş dakikada öfkesi geçince karşısındaki insana sarılan insanlardır.Bu takdirim muhataplarıma da içten söylerim. Onların hoşuna gider ki, bunu söyleyince gülümserler içten..
Bazen küsmek sorunda da kalabiliriz. Hiç sevmediğimiz hareket ve sözleri durmadan yapan , karşısındaki insanın neyi sevip sevmediğine bakmadan , hatta bazen ona inat sevmediği şeyleri ısrarla yapan insana küsmek bazen bize rahatlık verebilir. Küsmesek bile onlardan uzak kalmak , mesafali olmak bize rahatlık verir. Çünkü sevmediğimiz davranışlara ve sözlere muhatap olmamak hakkımız insna olarak vardır. Çünkü biz sevmediğimiz şeyleri muhatabımıza söylediğimiz halde O, haddi aşmış ve bencilce bizleri rahatsız etmeye devam etmiştir. Başkalarına maddi ve manevi zarar veren insanları küserek onları kaderine tert etmek de onların belki de bu davranışlarını sorgulamasına sebep olabilir. Yani çok zorunlu hallerde insan birine küsebilir ama öyle eften püften şeylere küsmek “ Ben iyi insanım “ diyen bireye yakışmaz sanıyorum. Her şeye küsen insan hem yadırganır hem de yalnız kalır.
Toplumda sevmediğimiz insanlardan uzak kalabiliriz ama, işte, evde her gün muhatap olduğumuz ailemize ve iş arkadaşlarımıza karşı daha sevgi ve şefkatli olmamız bir insanlık gereğidir bence.Bu yüzden birine küserken ve bu küslüğü devam ettirirken iyi düşünmemiz lazım. Bizim her istediğimizi karşılamadı diye iş arkadaşlarımıza veya evde aile efradımıza küsmek bizlere manevi açıdan zarar verir.
Bir başka türlü küsmek ise insanların kendisinden değersiz gördüğü insanları kaale almaması ona değer vermemesidir. Ne yazık ki bun insanların çoğu sıkıştıkları zaman kaale almadıkları, hal hatır sormadıkları insanları “çok sevdikleri”ni söylemekten de kaçınmazlar. Çünkü onlar için insnaları sözle kandırmak aldatmak çok kolaydır. Her söze kanmayan her lafa aldanmayan , icraata bakan ve karşısındaki insanın kendisine değer vermedğini gördüğü zaman kaçan insanları bu yüzden sevmez bu tür insanlar. Yani değer vermedikleri insanın kendilerine hep değer vermesini , övmesini , göklere çıkarmasını isterler. Ama kendileri o insanı takdir etmezler. O insan onların gözünde yoktur çünkü. İnsana gereken değeri vermemek veya önemsememek de bence gizli küsmektir. Çünkü küs olmayan , muhatabını hakikaten seven insan, onun sorunları ile gücü oranında ilgilenen ve çözüm yolları bulan insandır.
Küsmek açık olsun, gizli olsun, karşısındaki insana değer vermemenin bir sonucudur ve kısa vadade insana fayda sağlasa da uzun vadade insanın maneviyatını da maddi durumunu da tehlikeye atan durumdur. Bu yüzden bizler karşımızdaki insana küserken iyi düşünmek zorundayız.
İnsanlarla muhabbetimizin sevgimizin bol olduğu , küsmelerin ve darılmaların daha az olduğu bir dünyada yaşamayı çok istiyorum. Bilmem bu sesime kulak verecek insan var mıdır ?