KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
közlenen her aşk güçlenirdi yüreğimizde ..
Acı içimizde közlenen bir aşktı..ve közlenen her acı seni ne kadar sevdiğimi bana anımsatıyordu..
Bugün dönüp de geriye bakıyorum yıllar geçti ardından. sen ve ben yani ikimiz hep yan yanaydık..gelenler gidenler oldu fakat herkes bir tarafa giderken sen hep yanımdaydın..nefesini hep hissediyordum..ve nefesini hissetmek her şeyden güzel bir duyguydu benim için…seni hep hissettiriyordu bana.
Yıllar önce ikimiz arasında başlayan külün ilk tohumlarına gitmek istiyorum..
seni ilk gördüğüm anı şu an yaşıyormuşum gibi hatırlıyorum..benim için yaşama dair en önemli anlarımdan biriydi..kaderin seni sürpriz bir şekilde karşıma çıkartmasıyla birlikte ikimiz arasındaki aşkın tohumları başlıyordu..
her sabah okuduğum kitabımdan sonra soluğu senin yanında alıyordum.sen beni bekliyordun hep aynı yerde..randevumuza geç kalmıyorduk..kimi zaman ben geç kalsam da sen hep oradaydın.şiirler yazıyordun bu aşkın tohumlarına,ben ise gelip okuyordum yazdıklarını.
ara sıra da eleştirince küplere biniyor,sinirleniyordun.okuma diyordun..ben ise takılmakta ısrar ediyor seni kızdırana kadar bunu sürdürürdüm.sen kızınca daha çok hoşuma gidiyordun.
hele gülüşünün arkasına saklanan bir kırmızılık vardı bunu unutamıyorum.
gökyüzü sanki kahverengi oluyordu.özelikle bu hal sinirlendiğin zaman daha çok belirginleşiyordu.
hatta kimi zaman dur durak bilmeyen kavgalarımız vardı ve ardından gelen çocukça küslüklerimiz.bu cümleyi yazarken yüzümde sevgi filizlendi . sanki dünü hatırladım..yani o güne kadar gittim geldim..barışmamız çok uzun sürmezdi.
akşam küser sabah tekrar barışırdık..tıpkı oyun oynayan çocuklar gibi dargınlığımız uzun sürmezdi.ikimizde çocuktuk.ve aslında birbirimizi ne kadar çok sevdiğimizin belirtisiydi.
Ve Sevginin barınağı yüreğimiz her geçen zaman biraz daha acıyı içinde büyütüyordu.
büyüyen her acı içimizde daha çok közleniyordu.ve senin olmadığın bir anı hiç düşünemiyordum.sen den kopmak aklımın ucundan geçmezdi.tabi aynı şeyler senin için de geçerliydi..biz sanki birbirimiz için yaratılmıştık..ve birbirimizi bekliyorduk iki farklı şehirde.
sınırlarımızın bir ucunda sen diğer ucunda ben vardım..yüreğimizi sarıp sarmalayan bu aşkın büyüsü bütün sınırları kaldırıyordu.aşkın gücünün ne kadar etkili olduğunu en az sende benim kadar bilirsin..ne aradaki mesafeler kalır ne de şehirler.her şeyi ama her şeyi birbirine yakınlaştırırdı.
Böyle devam e derken zaman da geçiyordu.ve zamanın nasıl geçtiğinden habersizdik..zaten zaman aşkın gücü karşısında hep çaresiz kalmıştır.
farkındalık itisini de kaybetmiştir.
Geçen bu zaman diliminde ayrılığı yaşadığımızı da anımsıyorum..nedeni de çok basitti.şimdi burada anlatmak istemiyorum bunu.yazınca canımın sıkılacağını da biliyorum.
senin olmadığın bu süre zarfında da hep seni düşünüyordum.yazdığım yazılarda ve şiirlerde hep sen vardın..kitap okurken bile sen gözlerimin önünden geçiyordun..hep önümdeki ikinci kişi hayalindi.
bunu yaşamak bile beni çok mutlu etmeye yetiyordu.
Bazen de yazdığın yazıları gelip gizliden okuyordum..yazdığın her cümlede ben vardım..aşkımız vardı.yazdıklarını okuyunca kendi yazdıklarım aklıma geliyordu..ikimizde bu ayrılık sürecinde aynı şeyi dile getiriyor aynı duygu ile yanıyorduk.içimiz yangın yeriydi.
Bu zor günlere çok fazla dayanamamıştık.
barıştığımız gün benim için bir bayram günüydü.hala o günü unutamıyorum..gerçi seninle ilgili hiçbir şeyi unutmadım bu güne kadar..unutmam da mümkün değil.
Düşünebiliyor musunuz yüreğimde yanıp tutuşan bir kıvılcım sökülüp gidecek.bu benim için intihar düşüydü.kopması olası bile değildi..
İçimin içime sığmadığı o ilk gün ben yanına gelmiştim..sen yine usulca yazı yazıyordun.benden habersiz beni yazıyordun..dudaklarımdan çıkan küçük ve sıcak bir merhaba ile yine sarmaş dolaş olmuştuk.eski günlerimize tekrar kavuşmuştuk.bu mutluluk anlarımız sürüp giderken farkında olmadan yılları da beraberinde eritiyorduk.
Ve bugün yaşanan noktaya adım adım geliyorduk..sen aşkını alıp uzaklaşıyor/ dun ben ise hep yakınlaşıyordum .ve sen uzaklaştıkça ben kendimi daha çok yakın hissediyorum.çünkü ben beceremiyordum senin yaptığını..yani senin gibi ben aşkımı alp yok olamıyordum..ben hep yanında olmak istiyordum ve istiyorum..
Şimdi tekrar gizliden gelip yazdıklarını okuyorum.tıpkı yıllar önce okuduğum gibi.
İkimizi yazdığını yazdıklarından anlayabiliyorum. Okuyunca umutlanıyor gözlerimin içine yaşamın ışıltısı giriyor,yüreğim küt küt atıyor.ve atmaya da devam edecek.çünkü içimde yılların yıllanmış közü var.içimde aşkın o muhteşem gücü var.
İkimizi de kucaklamaya yeterken senin içine girmeni bekliyor.
Kırşehir/temmuz 2013
