KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1236 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Kabullenemediğim Hayatım
Biliyor musun? sen gittin ya hiçbir şey değişmedi hayatımda. Her şey yerli yerinde. Hele kalbimde ki yerin dahada perçinleşti geçen zamanla ve daha derinlere yerleştin.
Gardırobı açtığımda kıyafetlerin duruyor askıda benimkilerin yanında. Biraz kokun siniyorum benimkilere ve gün boyu kokun kalıyor üstümde. Sanki sen varmış gibi yanımda her saniye. Kahve fincanın da mutfak masasında duruyor öylece. Boynu bükük kalmış bir yetim gibi. Buraya daha nicelerini sıralayabilirim aslında.
Yine gece yürüyüşlerine devam ediyorum. Sahilde ki banka oturup yakamozları seyrediyorum ve çekirdek yiyorum. Evet ben çekirdek yiyorum. Bahar yağmurları başladığında ormanın yolunu tutuyorum üstümde her zamanki eşofmanla. Toprak kokusunun hasretini gideriyorum. Sırılsıklam ıslanıyor ve delice ağlıyorum. Özgürce ağlıyorum. Nasılsa yağmur saklıyor gözyaşlarımı.Yürüyorum usulca toprak kokusunda. Ama içimdeki sızı çoğalıyor bazen senin kokun olmadığından.
Biliyor musun? sen gittin ya hiçbir şey değişmedi sanki. Ben sen varmış gibi yaşıyorum. İçimdeki deli sevda yangını hala devam ediyor. Gecelerim seni düşleyerek geçiyor.Duvardaki resminle sabahlıyorum. Senle kapanan gönül kapılarım da sen içeride saklı, ben dışarıda mahkum. Ben varya ben; yüreğimde taşırken seni , delice yaşadığım bir sensizlikleyim.
Biliyor musun? aslında her şey değişti hayatımda. Benim ısrarla kabullenemediğim. Her saniye sensiz ama sen varmış,hiç gitmemiş gibi yaşantım.
Alışamadım yokluğuna
Alışamadım sensizliğe
Geceleyin yalnızlığa
Her daim tekrarlayan anılara
Alışamadım daha
Televizyon hep kapalı duruyor şimdi. Hoparlörden de ses çıkmıyor. Şarkılar çalmıyor hayatımda. Fotoğraflar,anılar yetiyor seni hatırlatmaya. Bırak depreştirmesin şarkılarda anıları. Titreyen bir bedenleyim zaten. Hani fırtınanın önünde kalmış bir kuru yarak gibi.
Aslında her şey değişti hayatımda. Herkesin bildiği, ama benim kabullenemediğim şekilde. Can yakan anılar kaldı geride. Yaşamak anılarda yaşamak dolu dizgin. Bu ev bu mahalle bu şehir yetiyor işte. Hatta ben bunları kaleme alırken de.
Dün gece dolunay vurmuştu denize
Düşünceler sararken etrafı
Kulağımda martıların çığlıkları
Köşedeki lambaların ışıkları
Geleceğin yıkılma
Mazinin canlanma çabaları
Sensizliğin yıkıntıları
Bu ev bu şehir
Bu beden bu yaşam
Her şey yerli yerinde şimdi
Bir sen yoksun
Bir yarım eksik şimdi
YORUMLAR
Yokluğu anlatan yazılar daha çok varlık çağırıştırıyorlar. Boşuna yok edici kızıl ışıklarımızı üzerlerine dökme gayretimiz. Yok olamıyorlar, yok edilemiyorlar. İyisi mi, yokluklarına dem tutturup varlıklarını söylemek ki, hepimiz biraz bundan yapıyoruz. Tebrikle.
