GÜNLERLE GELEN..

• 4 Haziran 2013 Salı 22:24:47

İnsanlar büyüdüklerinde,en çok da büyümekten korkar aslında..Ondandır çocukluğa öykünmeleri..Görecede,sınırlarını görmek ,daha ileriye gidemeyeceğini fark etmek ,öncelikle yaşlanmaktan korkmayı gerektirir..Bu nedenle de,yaş aldık demeyi tercih ederler.Zira,tecrübe pahalıya satın alınır.Mesela;bazen bir günde on yıl büyümen de gerekebilir..Hatta yetmez bazen..Araya günler girer.Unutursun.Unuttuğun gün,bir on yıl daha ekler yaşama..O yüzden,insanlar günlerin sayısı kadar bile büyümek istemezler bazen..Büyümek yorar insanı.Mesela Gulliver,cüceler ülkesinde de,devler ülkesinde de bir yer bulamaz kendine..Küçüklerin yanında büyük kalmak,büyüklerin yanında küçülmek istemez..Filozoflar ;hep suskun olmaları gerektiğinden susarlar..Bu onların erdemi gibi anlaşılır..Susmak,insanlar pencerelerinden bakarken,gösterdiğin şey bir soytarı gibi algılanmana yol açacaksa ya da herkes penceresinin camına su buharında resimler çizmekle meşgulse,pek de bir gerekebilir..Su uçar,yazı kalır sonuçta..Yazgıda yazılana tarih denir..İnsan,küçük kıyamet misali tarihini yazmayı sever..Aynada kendini görmek,fotoğraflarını çekmek,videolar vs..Hatta,-asıl dehaları saymazsak-eni sonu herkes yeterince uğraşırsa,kitap bile yazar,okunabilecek kadar,yeterince uğraşırsa..İnanmak isteyenin yanıldığı bir dünyada,-öznel ya da sosyal –bir sürü yalana inanırız..Artık,yalandan kim ölmüş diye mi?Körler çarşısında ayna satılmaz diye mi…Ya da herkesin kör olduğu yerde,tek gözünü,kapayıver diye mi??Yani,bir çok ağaç dal budak salarken,hep aynı tohumdan beslenirler..RC