İÇİMDEN GELENLER...

• 31 Mart 2008 Pazartesi 02:33:03

My little baby I can’t give you anything but my love(bebeğim sana aşkımdan başka bir şey veremem)...anlamına gelen bir cümleyi anımsıyorum...Evet bu sözü, çok eski yllarda söyleyen bir arkadaşıma selamım olsun...Henüz daha lise yıllarıydı ve bendeniz henüz aşkı tanımamış, yara almamış bir kulunuzdum...
Ve iki dizede şöyle yazmıştı;
<<ben sana mutluluk veremem>>
<<ellerim tütün kokar, alkol kokar>>

Yaralı bir yürek ti ve yarasını bende sarmak istiyordu...Üç sene sürekli vazgeçmeden defterlerimin arasında yazılarını buluyordum...
Ancak o yıllarda aşk bana bir beden büyük geliyordu, belkide bir beden küçük...
Sadece göz temasları ile yetinen bir grup ögrenci arasındaydım...Çünkü o yıllarda sevgi ağırdı,sevgi kutsaldı, sevgi büyük bir sözdü sanırım...O yıllarda sevgi nimetmiş meğer de diyebilirim...

<<Seni seviyorum>> derken o yıllarda, yedi kere yutkunup, kızarıp da söylenirdi ve yine o yıllarda sevgi bir ömürdü...Allah’a bin şükür ilk kez yaşımdan memnunum, yani iyiki o yılları gördüm ve o mutluluğu yaşadım...

Arkadaşlıklar ve dostluklarda öyleydi...para ve çıkar endişesi yoktu...cebimizde ki ufak ufak harçlıkları toplayıp, kendimize kral bir eğlence düzenleyebilirdik...
Bir arkadaşımızın sorunu, hepimizin çözmesi gereken bir sorun olduğu yükümlülükleriyle bir aradaydık...Öyle ya aşk, sevgi, dostluk, arkadaşlık sorumluluk gerektirirdi, öyle öğrenmiştik...

<<merhaba>>nın lüks olduğu bu dönemle öyle çok farklar
var ki insanın gücüne gitmemesi mümkün değil...
Bir takım elbisenin, bir makamın, lüks barların önünde eğilme vahşetini syretmak ne kadar mutluluk verirse, bende o kadar mutluyum...Yada bir<<SENİ SEVİYORUM>> sözcüğünü sakız gibi kullanmanın mutluluk sırrını çözemedim...acaba artık insanlar sevgiye çok mu aç? yoksa sevgiye mi doymuyorlar?
O yüzden eski yıllarımı sık sık hatırlayıp gövermekteyim...
<<eskiye rağbet olsaydı, bit pazarına nur yağardı>> sözü sanırım anlam kazanıyor...Ve hala türk kaşığı ile ingiliz maması yemeye baylıyoruz diyenlerdenim...

Bir diğer acı da eski değerleri kaybettiğimiz halde nostalji şarkılar dinlemek...bunu da anlamış değilim...O şarkılarda ki mana ve anlam neydi acaba? <<arkadaş>> şarkısı, <<love stroy>> şarkısı <<history de amore>>şarkısı <<benzemez kimse sana, tavrına hayran olayım>> (şu anda aklıma gelenler)....
Ve bir şarkıyı ömür boyu dinleyenler ve bir şarkı da takılı kalanlar...Takıntılı değilim, sadece bir şarkının bestecisine saygılıyım ve bu bir takıntıysa kabul ediyorum...

Bir sevdanın kalıcılığına ve önemine takıntılıyım onuda kabul ediyorum...Evrenselliği de kabul ediyorum ama özümü, sözümü yitirmemek şartıyla ve eğer buda takıntıysa onu da kabul ediyorum...