NEYİM BEN SÖYLEYİN NEYİM BEN

• 21 Mayıs 2013 Salı 17:10:03

m_meyra

Ben mi istedim, yemek, temizlik, ütü yapmayı, cam silmeyi, halı yıkamayı, misafir ağırlamayı, komşuları memnun etmeyi, çarşıya pazara gitmeyi, çocuğu okula göndermeyi, okuldan almayı evlenip evinin kadını çocuğunun anası, kocanın sağ kolu olmayı.

Ben mi istedim. İkiz göz oda bir evde oturmayı, soba yakmayı, tarlada çift sürmeyi, sırtımda balyalarla ot taşımayı patika yollarda düşe kalka yürümeyi…

Kadınım diye her şeye ben mi bakmak zorundayım. Benim hiç mi arzularım yok, fikirlerim yok, ben de isterim doktor, öğretmen, polis, bakan, başbakan olmayı. Bana da sorulsun memleket meseleleri ben de adam sınıfı içine katılayım. Ama yok… Olmaz… Çünkü ben kadınım saçı uzun aklı kısa(!) Kimse anlamaya çalışmaz beni, sen elinin hamuru ile karışma her şeye… Biz varız senin yerine düşünür anlar yorumlar ve seni yönetiriz. Sesini kes çok çıkmasın diyorlar.

Susturulmak, bastırılmak, eve hapis olmak istemiyorum. Sıkıldım bu mahalle baskısı denilen gizli canavardan, sen kimsin ya, niye beni takip diyor, hayatımı, düşüncelerimi, evimi barkımı, yönetme isteği, coşkusu, hevesi içerisinde peşime düşüyorsun. Zamana bakışımı dünyayı algılayışımı durdurmaya çalışan sen, sana diyorum. Bamteline dokunup ince ayarını kendi istek ve düşüncelerime göre ayarlamak. Ve ben olmak istiyorum.

Ben de istiyorum Avrupalarda okumak, safariye çıkmak, ford marka jipe binmek, boğazda bir yalıda oturmak, bir gemi sahibi olmak, kredi kartlarıyla dolu şişkin bir cüzdan, alışveriş merkezlerini mesken tutmak, nerde akşam orda sabah, her gün değişen saç rengi, vizon kürkler, gıcır gıcır ayakkabılar, pırlantalar, zümrütler…

Daha neler istiyorum neler. Ama olmaz ben kadınım yeşil çam filmlerinin çilekeş anası. Masalların fedakâr kadını. Savaşların arka plan suflörü, başarılı adamın gizli destekçisi, özlü sözlerin cennet anası, bazen de cehennem kapısı açanı, kimine göre şirret, kimine göre melek. Kadınsın nereye sığacaksın. Hangi sıfatla anılacaksın. Feminist misin yoksa egoist mi?

Başım ağrıdı saçımı süpürge etmekten.

Yoruldum sırtımdaki değenekten .

Erkeğin bir adım arkasından gitmekten.

Dövülen ben,

Çalışan ben,

Satılan ben,

Öldürülen ben,

Ağlayan ben,

Hiç gülemeyen yine ben, ben neymişim.

Herkes bir şeyler yazıyor benim adıma sözüm ona savunuyor, kolluyor, gözlüyor, gözetliyor, seviyor, koruyor. Çözüm bulunamayan, anlaşılamayan, üzerinde sunumlar çalışmalar yapılan. Ama hak ettiği değere, yere, mevkie, saltanata bir türlü kavuşamayan.

Yazmayın çizmeyin beni, resimlemeyin. Beni bana bırakın kendinizi düzeltin zira siz düzelince ben de ben olurum, özgürce düşünür kendimi ifade erdim. Sen de düşünmek zorunda kalmazsın.

Ben de istiyorum. Saygın olmak, değerli kılınmak, pışpışlanmak, alkışlanmak. Çok şey istiyorum değil mi? Koskoca bir yılda iki gün mü bahşettiniz. Anneler günü ve Dünya kadınlar günü. Olsun ben beklerim.

Daha başka önemli gün ve haftaları…