FİLM NAŞLIYOR-2- ORASI DA BİZİM

• 21 Nisan 2013 Pazar 02:10:24

FİLM BAŞLIYOR-2-







FİLMİN ADI: ORASI DA BİZİM

SENARYO: KADER

OYUNCULAR: İNSAN, İNSAN, İNSAN

YER: TÜRKİYE





Ne güzel demiş atalarımız ‘’ Gidilmeyen yer senin değildir ‘’ diye. Ama ‘’ bizim ‘’ dediğimiz bir sürü yer var bu koca ülkede. Sınırların içerisinde olan ve ‘’ orası bizim ‘’ dediğimiz bir sürü yer…



Evet. Koca bir ülkede yaşıyoruz. Kalabalık bir nüfusumuz var. Bir sürü yerleşim alanlarımız. Tarihimiz çok geniş olduğundan, değişik medeniyetlere ev sahipliği yaptığımızdan ortaya çıkan güzellikler ile gezilecek olan bir sürü yerlerimiz var. O tarihi görmek için turlara katılıp, paralar vererek gidiyoruz. Ya da tarihi içinde saklı olan bir yerde yaşıyoruz. Doğa güzelliklerinin olduğu bir yerde. Çocukların her sabah okula gittiği, hergün oyunlar oynadığı bir yerde. Gökyüzü maviliğinin mutluluk saçtığı bir yerde. Geceleri ışıkların rask ettiği, suyun bol bol aktığı, parkların çok olduğu bir yerlerde yaşıyoruz hepimiz.



‘’ Orası bizim ‘’ dediğimiz bir sürü yer var evet. Ama sadece var olduğunu kabul ettiğimiz. Nerede, hangi şartlarda olduğunu bilmediğimiz yerler. ‘’ Uzakta ‘’ dediğimiz bir sürü mezra, köy, kasaba, şehir var. İsimlerini biliyoruz sadece çoğumuz. Ama ne hayatlarını ne de yaşama koşullarını biliyoruz. Tarihi güzellikleri görmek için verilen bir sürü paraları buraları görmek için vermek daha mantıklı bence.



Burası Türkiye’nin doğusu. Evet uzakta.



Bir köy var burda içecek suyu bile zor bulan. Sadece güneşi biliyorlar ışık diye. Elektriğin adını duymamışlar hiç. Sabah olunca tarlalarda çalışmaya başlarlar. Burda çocukların hayali yoktur. Hayal nedir bilmezler. Okulları yoktur, okuma, yazma bilmezler. Oyun oynayacak park ta yoktur. Çünkü oyun oynayacak vakitleri yoktur. Onlar daha küçük yaşlarda tarlanın yolunu tutarlar. Küçük elleri ile pamuk toplarlar. Oyuncak diye bir şey geçmemiştir ellerine. Kızlar küçücük yaşta evlendirilir. Değer verilmez hiç birine. Üzerine birde para biçilir. Gökyüzünün maviliği mutluluk saçar ama onlar bu halleri ile bile zaten mutludur…



Bir yol var burda yürümesi bile çok güç. Yerdeki çamurdan ayakları kayar hepsinin. Hep topraktır hayatları. Asfalt görmemişlerdir hiç. Taş nedir bilmezler.



Bir ev var burda dışı kerpiçten. Üzerleri damdır. Kiremitten çatı nedir bilmezler. Apartman görmemişlerdir hiç.



Bir hayat var burada hayat demeye bin şahit. Yeşeren bir umut bulamazsınız. Sizin gibi giyinmezler. Hergün farklı elbise giymezler yoktur çünkü ikinci bir elbiseleri.



Evet. Burası Türkiye’nin doğusu ve burda bu şekilde bir sürü yer var. Ve burası bizimdir. Burası bizim doğumuz ve burası bizim köyümüz. Onca varlıkların içinde; apartmanlarda yaşayan, parklarda gezen, okullar okuyan, deniz gören, elektriksiz yaşayamayan, susuz yaşayamayan bizlere bunlarda yetmezken, onlara orada ki hayattan mutlu oluyorlar. Turlara katılıp güzellikler göreceğimize, buraları görüp ibret almamız daha hoş olmaz mı? Madem gitmiyorsak buralar kimin o zaman. Eğer buralar bizim ise buraya gidelim hatta kalıp buralardan hiç gitmeyelim…





CEMAL ULU