....

• 6 Nisan 2013 Cumartesi 12:23:02

Kurutup içinizdeki okyanusu,anlık zevklerin peşine düşerek,tadına varabileceğiniz uzun hazların masum zamanlarını yokediyorsunuz...
Hiç bir emek harcamadan ne çok şey istiyorsunuz...Tanrılaştınız değil mi?Her istediğinize basit yollardan ulaşabilmenin ödülü olarak görüyorsunuz bu sıfatı kendinize.İlkel benliğiniz ayaklar altında sürünürken,sevgi,dürüstlük,bağlılık,vefa,dostluk arıyorsunuz...Bu duyguları yüreğinizde ne kadar taşıyabilirsiniz,ya da yaşadınız mı hiç,sordunuz mu bu soruyu kendinize? Aslında siz ne aradığınızı bile bilmiyorsunuz...Her güzel eyleminiz ışık yakacakken yaşam yolunuza bir bir söndürüyorsunuz insanlığınızın ışıklarını...Farkında değilsiniz ama ne çok ağlıyorsunuz mutsuzluğunuza ve o çok sevdiklerinize güzel umutlu yarınlar hazırlama hayali ile çabalarken
onları can çekişen insanlığın pençelerine emanet etmeye dayanabilecek misiniz peki? Sahi,insan olmanın kaçınılmaz kuralı erdemli olmayı size hiç anlatan oldu mu,perdelediğiniz ikiyüzlülüğünüzün arkasına sığınarak,egonuzun sesini dinlemek daha mı kolay geldi yoksa?Takıntılı,doymak bilmeyen arzularınız ve sonra hızla tükettiğiniz değerlerinizle,evrensel boyuta ulaşmış manevi olgular karşısında acınası bir hal almışsınız,hiç farkına varamadınız mı?Tarifsiz bir yaratığa dönüşmüşsünüz ,bir de kalkmış insanlık kalmamış diye ulu ortta hayıflanıyorsunuz.Duygusal zekanız allak bullak,içi su dolu bir kuyuya düşmüş,çırpınıp duruyorsunuz niçin çırpındığınızı bilmeden.
Kirlettiğiniz ruhunuz gözlerinizdeki ışığı o kadar çok karartmış ki göz göre göre yalan söylemek,nefes almak kadar sıradan ve kolay olmuş sizler için.Kırmamak,incitmemek adına tercih edilen sessizliğin,suskunluğun adına,kendinizce aptallık diyor,kendinizi çok akıllı sanıyorsunuz değil mi?
Yüreğinizi,beyninizi özgürleştirmenin yolunun ruhunuzu kirletmekten mi geçtiğini sanıyorsunuz,insan olarak kalabilmenin özgürlüğünü kendi ellerinizle öldürürken...?