Sus…mən danisacam…

• 2 Nisan 2013 Salı 21:00:17

Sadəcə sakitlik olsun.Oturub düşünüm,nəyin doğru nəyin yalniş olduğunu ayird edim.İnsanlar olsun ətrafimda ,danişsinlar amma səsləri gəlməsin. Dəniz olsun oturum sahilində …Məni sakitləşdirən dalğalarin sahilə çirpinişini seyr edim. Səmada uçuşan quşlari seyr edim.Kuləyin qulağimda vizildayan səsini . Zaman kecdikcə özlüyümdə baş verən dəyişikləri dərk etməyə başlayiram. Görürəmki artiq son zamanlar dinləyən olmuşam.İnsanlar dərdlərini danişir. Mən isə sadəcə ama sadəcə dinləyirəm.Maraqlisi odur ki,bu insanlar məndən nə üçün susduğumu soruşmurlar.Bəlkə onlar da bunun fərqindədirlər …? Məncə dinləmək daha yaxşidir .İnsanlar danişsin sən dinlə . Nə sən əmin olmadiğin bir söz de,nədə onun xoşuna gəlməyən bir söz olsun o dediyin. Məncəbu elə ən yaxşisidir …Sakitlik olsun.Sadəcə sakitlik… Oturub gözümü bir nöqtəyə dikdiyimdə deyən olmasin ki nə fikirləşirsən …? Bunu adi qarşilasinlar,İnsaniq…Düşünə ,qərarlar verə bilərik … Heç olmassa buna qarişan olmasin..Bu da mənim həyatim olsun… Sadəcə bunu istəyirəm…Həyatdan çox şeymi istəyirəm…? Hərdən istədiyim şeyin həyata keçməsini gözləməkdənsə ,oturub ikinci bir yol axtariram… Ona görədə mənim həyatimda həmişə ikinci bir yol,ikinci bir şans vardir… Hərdən isə istəyirəm özüm danişim məni dinləsinlər . Susaraq eyniylə məni kimi… Cavab vermədən.