Şiir Bey'in öyküsü

• 30 Mart 2013 Cumartesi 11:57:07

Yıllar önce üye olmuştu siteye ve şiirlerini koymuştu kendine ayrılan sayfaya.. iyi kötü çevresi oluşmuştu sanal alemde.. şiirlerini okuyup yorumlar ekleyen arkadaşlarıyla sürdürüp gidiyordu mutlu bir şekilde hayatını...

Bir süre sonra site içinde guruplaşmaları keşfetmesi hayatını değiştirdi.. artık hemen kendine bir gurup seçmeliydi ve öyle de yaptı Tarık Bey veya namı diğer Şiir Bey... bu nick’i kendisine hanımı takmıştı.. ve şiire olan ilgisini çok iyi ifade ettiğinden kendisi de hemen benimsemişti bu ismi..

Katıldığı gurup Samanlıkseyran gurubu, haftalık ortak şiir çalışmalarıyla tanınan bir guruptur ve kısa sürede ölçü ayak uyak nedir öğrenir orada.. bunu sevmiştir şiir bey ve artık ölçülü şiir günlük hayatına bile yansımaya başlamıştır..

Şiir bey birgün iş dönüşü eve dönerken bakkala uğrar ve bakkal amcaya tok ses tonuyla seslenir:

-İşte tezgah işte terek (4+4=8)
Ver oradan iki ekmek (4+4=8)

Onu tanıyan bakkal amca da aslında aynı sitenin üyesidir ve aynı gurubun mensubudur. Altta kalacak diil’a.. Bakkal amca nickli Bakkal amcamız cevap verir:

-Orda tezgah orda ekmek (4+4=8)
Sen al ordan iki ekmek (4+4=8)

Gördünüz mü! .. Hayat nasıl da güzelleşiyor şiir sayesinde... Hayat şiirleşiyor.. Vay be! Neyse Şiir Delisi alır ekmekleri ve poşete koyar.. Bakkal amca nickli Bakkal amcaya döner:

-Aldım işte dolaptan iki somun ekmeği (7+7=14)
Boz da al parasını uzattım elliliği (7+7=14)

Bakkal amca cevap verir:

Bozuğum yok be kurban sonra verirsin bana (7+7=14)
Uzamasın arası yazıyom hesabına (7+7=14)

Şiir Bey böylece ekmekleri alıp evin yolunu tutar.. Eve doğru hızlı adımlarla yürürken yolda akşam namazı için camiye gitmekte olan pir-i fani Ahmet dedeyle karşılaşırlar. Elinden yüzünden nur akan Ahmet dede sağ elini kalbinin üstüne tıptıplatıp:

-Selamünaleyküm komşu.. diye selam verir.. O şair değildir tabi onun zamanında antoloji yoktur ki.. Sadece ninesinin okuduğu manileri dinlemiştir çocukken.. Bizimki şanslıdır tabi.. Onun şair olup olmaması umurunda değildir.. O da elini tıpıklar kalbine:

-Ve aleyküm selam mahallenin yaşlısı
ve en akıllısı en ağır başlısı
...diye iltifatlı şekilde gülümseyerek selamını alır...Ahmet amca şöyle bir ters bakışla tebessüm arası bir ifayde takıp yüzüne yoluna devam eder..

Şiir Bey nihayet evine varır.. Anahtarıyla kapıyı açar içeri girer. Yemek masasını hazırlamakta olan karısı mutfaktan koşup gelir karşılar kocasını. Elinden ekmekleri alırken:

-Nerde kaldın şiir bey yollarını beklettin (7+7=14)
Soğuttun yemekleri tüpgazı israf ettin (7+7=14)

Şaşırmayın! .. Karısı da aynı şiir sitesinin üyesidir ve hatta onlar ailecek şiir tutkunudur. Karısına cevap verecekken salonda koşup gelen küçük kızları sevinçle babasının boynuna sarılır:

-Baba baba baksana bana şiir yazsana
Benim de saçlarıma kafiyeler taksana

İşte böyle sürer gider Şiir Bey ailesinin mutlu hayatları.. Ve şiir yayılır küçük mutlu aileden şehrin ara sokaklarına...