Güne tembelik yaparak uyandım bu sabah. Saat 12.00 sularında çalan telefonumla kendime geldim. Ben uyurken insanlar gün ışığından yararlanmak için sabah kahvaltısını sahil kıyılarında yapmaya başlamışlar bile. Hemen üstümü giyinip , pazar sabahı makyajımı yaptım.



Pazar sabahı makyajıda nedir demeyin ? Pazar günlerinin oldum olası sadelik ibaresini taşıdığını herkes bilir. O gün insanlar genelde eşofmanlarını giyip sahil yürüyüşleri yaparak, balık tutarak , öğlene kadar uyuyarak ya da ormanlık alanlarda piknik yaparak geçirirler. Bu bahsetmiş olduklarımın hepsinde bir rahatlık , sadelik , naturellik yattığına göre.

Pazar sabahı makyajı : Makyaj yapmışla yapmamış arası , doğal görünümü veren yüz boyama metodu.

Neyse dönelim konumuza. Artık evden çıkmaya hazırdım. Evimden sahile kadar yürüdüm gün ışığının gölgesinde. İnsanlar karınca misali bir o yana bir bu yana koşuşturuyorlardı. Kimisi fotograf çekerken boğaza karşı , kimisi sabah kahvaltısına yeni başlamıştır. Trafik gene kilit noktasında ilerlerken kapalı ama akıcı izlenimi veriyor. Bu ibarayı kullanan trafik , yol durumu muhabirlerinide hep tebrik edesim gelmiştir. Bir olay bu kadar güzel özetlenemez.

Rumelihisarı sırtlarında "Sade Kahvede" oturup insanları izlemeye koyuldum. Kimileri arkadaşları ya da sevgilileriyle kahvaltı ederken kimileri de yalnızlıklarını saklamak için tek başlarına kitap okuyorlardı. Birden bir kazı kazancı geldi yanıma ya da milli piyangocumu demeliyim bilmiyorum.

Çıkardım cebimden 1 YTL ‘yi. Bir umut ver dedim satıcıya. Sadece bir umut. Daha kazımadan başladım hayal kurmalara. Ya gerçek olursa neler yaparım diye.

-Önce bir ev bir de araba alırdım heralde . Bir zamanlar herkese iki anahtar sözü veren Tansu Çiller adına.

-Ardından yurt dışı güzel bir eğitim. Bu da çocuklarını yurt dışında okutmak için sponsor bulan Tayip Erdoğana gelsin.

-Paramın yarısını aileme verirdim. Bu umuttan onlarda almalıydı paylarını.
-Sonra düşündüm neden tatil yapmıyorum ki ben diye. Tabi ya DUBAİ ‘ de bir tatil çok da güzel olurdu. Benim Sibel Can’dan ne eksiğim vardı.

Tek başıma mı gidicektim.? Yok canım daha neler. Tüm arkadaşlarımın masrafları benden hep beraber gidiyorduk.

-Bu arada işte kurmak lazımdı ama piyasa kötü. Ben en iyisi bankalarda değerlendirim paramın bir kısmını. Diğer kısmını yastık altına atmak daha mantıklı günümüz Türkiyesinde. Naparsın ortalık çok karışık bu aralar. Kazandığım umutlarımı kaybetmenin anlamı yok.



Ben düşüne dururken kazı kazancının kazımam için beni beklediğini gördüm. Tüm umudumla rakamları teker teker kazıdım .

Önce bir 8 YTL , ardından 20.000 YTL geldi. Olsun 20.000 YTL’ de yeterdi bana. Kazımaya devam ettim. Sonuç bir hüsrana dönüştü. ( İki 10.000 YTL ,Bir 8 YTL ve Bir 20 YTL)



Tamam keybetmiştim belki ama 1 YTL ‘ye bir çok umut satın almıştım . Tüm umudunu kaybetmiş olanlara sesleniyorum en derinden. 1 YTL ile hayata bağlanmak inanın çok zor değil.