Buruk Bir Tablo

• 1 Mart 2013 Cuma 12:21:28

Mütevazı bir taşra evi.İki katlı henüz.Üçüncüye de gebe.Lakin en nüfusu bir hayli fazla,iki elin parmaklarını aşmış çoktan.Alt katın ufak salonunda çıkmaza açılan ahşap bir kapı,önü misafirlere ayrılmış olan kışlık bohçalarla kaplı.Tam ortada eski bir soba...Hafiften sızdıran ama iyi ısıttığından şikayet ettirmeyen.Duvarlar ise sarımtırak.Yıllara meydan okumuş belli.Yer yer siyah lekeler var ev halkının da içini karartan.İs lekesinden olsa gerek.En azından böyle bellenmiş,silinmeye gerek duyulmamış anlaşılan.

Herkesin yorgun gözlerini diktiği duvarda ise ardındaki isi saklasın diye asılmış,tuvalindeki doku yıpranmış,zamanında ışık saçan renkleri solmuş,maun çerçeveli bir tablo var.Evin tablosu.İşte o benim.Selamlar olsun!

Hiç ses etmem hatta kıpırdamam dahi.Gözlerim yalnızca ailenin sevinçlerini,hüzünlerini;ama genelde sitemlerini,gözyaşlarını ve yakarışlarını.

Değersiz olduğumu hissetmek çok acı veriyor elbet.Ama en azından yuvamın yegane parçasıyım.Toz tutmuş çerçevem silinir aydan aya.Ruhum okşanmış sanır,sevinirim.Hep göz önünde olmak da avutur beni.Her ne kadar bana bakan gözler beni görmese de...

Çok şey öğrendim buralarda.Ev ahalisi yaz gelince göçer gider adını,yerini bilmediğim uzaklara.Pencereden yansıyan gün ışığının altında lanet etmemeyi öğrendim kışa.Bahar gelince göz ucuyla koşuşturan çocukları görür,hayıflanırım ayaklanıp koşamadığıma.

En çok içime batan da sırtımdaki duvarın tırtıklı yüzü değil,hayır.Anneleri tarafından şefkatle okşanan çocukları görmemin yanında,kasvet saçan bir mahluk olarak görünmem ailemin gözünde.Aydan aya sert bir bezle geçiştirilen bir mahluk.

Gün gelip de emekli olunca bu emektar ev,eşyalarını,pılını pırtısını toplayacak geniş ailem.Ben de kıpırdayacağım yarım yüz yıllık yerimden.Ve ardımdaki o bembeyaz yüzüm çıkacak ortaya.Sevineceğim,umutlanacağım ama salt isin değmediği bir yer işte deyip kestirip atacak biri.Yine asıl beni fark edemeden.Çöpün dibini boylayacak bu derbeder tablo.Yahut şanslı ise :

Bir odun olup yanacak çerçevem başka bir evin sobasında,başka bir tablonun yüzünü ise boğacak farkında olmadan...


A li Can ÇALIŞKAN