X, Y, Z Kişilerle Söyleyişiler 2

• 9 Şubat 2013 Cumartesi 06:36:24

meselci: Kimler yüreğinde can, gözünde biricikler?

--- İlk önce babam. Belki gösteremiyor sevgisini, alakadar olmuyor benimle ama öncelik babamda. Biricik babam. Savunmasız, saf, suskun, ama babam. Hemen ardından tabii ki annem. Sağlığından ettiğim biricik annem. Benim için çöktükçe çöken annem. Sonra Memnun.. Canım benim. Her an yanımda olmayı başarabilen Memnun. Sonra çok yakın bir arkadaşımın ablası gelir. Öz değil ama öz olsaydı bu kadar sevebilir miydim orası tartışılır tabi.

meselci: Kendin için nasıl yarınlar hayal ediyorsun?

--- Hayal etmekten korkarım ben genelde. Sadece hayal ettiğimle kalmasından korkarım. Planlar yaparım tutmaz veya ben uymam. Sadece “bizli günlere” derim uyurken sevdiklerime. Yarınlarımı hep onlarla geçirmek isterim.

meselci: İnsanlar mı kötü, hayat mı zor? Nasıl değerlendiriyorsun dünyayı ya da kısaca yaşamayı?

--- Herkes biraz iyi biraz kötü özünde. İki niyette mevcut fakat onları kullanmak bizim elimizde. Hayat zor mu bilmem ama insanların yaşamak istediği hayata göre değişir derecesi diye düşünüyorum. İnsanlar kafalarında kuruyorlar yaşamak istedikleri hayatı ve kimisi olduğundan daha çok zorluyor ulaşabilmek için. Bazı değerleri kaybetmesine unutmasına sebep oluyor bu da. Sanırım köreliyoruz bazı şeylere, değerlere karşı yaşamak istediğimiz hayatı elde etmeye çalışırken ve bu yüzden kötü olarak sıfatlandırılıyoruz. İyi tarafın paslanmasından veya adına ne dersen...

meselci: Hangi vakitlerde bilinmez haline dönersin? Ve nasıl?

--- Bilinmez bir halim olduğunu sanmıyorum, her zaman olduğum gibiyim sanırım. :)

meselci: Hedeflerini sırasıyla beş madde olarak sırala desem?

--- İlk hedefim Fen Lisesi’ni kazanmaktı, oldu.
Şimdiki tıp fakültesi
Sonra beyin cerrahlığı istiyorum
Sonra yurtdışına gitmek
Bide Dean gibi birini bulsam tamamdır. :)

meselci: Kafanı birileri bozduğunda, ilk ve sonraki tepkilerin ne olur?

--- Eğer bu kişi değmeyen biriyse bir şey söylemem ama yakınım veya değer verdiğim biri beni hayal kırıklığına uğratırsa, karşılığını hemen alır.

meselci: Normal hayatta nasıl birisin?

--- Çevremdeki insanlara karşı olabildiğince anaç biriyim. Onları koruyup kollamayı sanki bir görev bilirim, onlar için elimden gelenin en iyisini hatta daha fazlasını yapmak isterim. Aileme karşı kimi zaman asi olduğum söylenir ve hiç hoş değilim sanırım öyle zamanlarda. İlk görüşte hoşlanmadığım bir insandan ilerleyen zamanlarda da ne olursa olsun kesinlikle haz etmem. Normal hayatımda sıradan biriyim aslında...

meselci: Peki sevmek mi sevilmek mi derdiniz?

--- Bencilce olacak belki ama sanırım sevilmek.

meselci: Yalanlara baş vurur musun, yalan nedir lügatinde?

--- Yalan söylemek ustalık işidir aslında ve her yiğidin harcı da değildir söylemek. Çünkü eğer bir yalan söylüyorsan bunun açığa çıkmaması için bir çok yalana daha ustalıkla başvurman ve hepsini ardı ardına kapatman gerek. Zor zanaat yani. Tanımadığım ve ömrümde bir daha hiç karşılaşmayacağımdan emin olduğum insanlara yalan söylemişliğim vardır. Bu inkar edilemez benim için. Hatta bunun dışında sevdiğim insanların bazı zor dönemleri oluyor, ufacık bir umut verebiliyor onlara bazen bu yalanlar. Bu gibi zamanlarda da başvurmuşluğum vardır. Ama sonuçları yeri geliyor çok ağır olabiliyor. Dereceli bir kavram aslında yalan, yalan söylemek. Ciddiyetine ve ağırlığına göre, kime ne için söylediğinize göre değişebiliyor. Zararsız yalan yoktur bu arada. İnanmıyorum en azından olduğuna...

meselci: Bu hayatta seni neler, kimler kızdırır ya da üzer?

--- Şu hayatta beni en çok kızdıran şey haksızlığa uğramak. İnsanlıktan çıkabiliyorum haksızlığa uğradım zamanlarda. Böyle vakitlerde bambaşka bir insan olabiliyorum. Kim kızdırır kim üzere gelirsek…. Şu an çevremdeki herkes beni üzmemek için hatta mutlu etmek için var olmuşlar gibi geliyor. Ama onları üzgün görmek haliyle beni de üzüyor. En çok kızdığım kişi ise babam. Sessizliğinden ötürü çok kızıyorum ona...