DIŞ POLİTİKA TESPİT ETME ÖLÇÜLERİ VE TEORİLERİ

• 2 Şubat 2013 Cumartesi 02:11:40

DIŞ POLİTİKA TESPİT ETME ÖLÇÜLERİ VE TEORİLERİ
Uluslar arası ilişkiler belli politikalar çerçevesinde yürütülmektedir. Bunlar bazı temel ilkeler ile şekillenmiş, hedefleri belirtilmiş politikalardır. Bu politikaları; üstün kültürlü ve gelişme evrim gösterme özellikli toplum, az gelişmiş ve gelişme-evrim gösterme özelliği olmayan toplum olarak iki sınıf altında toplayabiliriz.
Üstün kültürlü toplum: üretim ve ticaret, marka değeri oluşturmaya müsait toplumdur. Tüm ülkeleri bir hammadde kaynağı olarak görür. Din, mezhep, ırk ayrımı yapmaz ama kendi dinini, dilini, siyasi, yönetim değerlerini bu ülkelere götürür.
Az gelişmiş toplum: Teknolojik mallar üretemeyen, marka değeri olan malları oluşturamayan, yalnız, kendi ülkesi hammadde ülkesi olarak gören başka ülkelerden hammadde temin etmeyen, kendi malları işlenmemiş olarak hammadde olarak satan ülkelerdir. Bu ülkeler üstün kültürlü toplum olduğunu kabul etmez. Ateşli silahların üstünlüğüne inanır. Ticaret filosu yerine savaş gemisi, savaş uçağı üretme gibi hedefler belirler. Diğer devletler iç ve dış savaş içinde olursa üstün toplum olacağına inanır. Savaşları destekler, Devletin en büyük güç olmasını ister, özel mülkiyeti ret eder.
İkinci tür bir az gelişmiş toplum daha vardır. Kendi kültürünün başka bir kültüre göre vasat olduğuna inanır. Bunun için modernleşme, uygarlık seviyesine ulaşma diye bir hedef belirler.
Kendisi marka oluşturacak ürünler üretemez, Ancak az gelişmiş kültürlü toplumların üstün kültürlü toplumları sömürgeci olarak göreceğini, kendilerini sömürgeci olarak görmeyeceklerine üstün kültürlü devletlerin marka değeri olan mallarını satabileceklerini iddia ederler. Tarihi, kültürel, dini bağların onların gözlerini bağlayacağını, üstün kültürlü toplumun mallarını onlara satınca sömürüldüklerini düşünmeyeceklerini, efendilerini güçlendirdiklerini düşünüp mutlu olacaklarını iddia ederler. Yine üstün kültürlü topluma kendilerinin üstün askeri deha, cesaret ve yetenekleri olduğunu, onlar adına çok iyi jandarmalık ve polislik yapacağını iddia ederler.
Çevresinde kendileri gibi az gelişmiş toplum varsa onların üstün kültürlü topluma dönüşüp kendilerini geçmemesi için engelleyici dış politika güder. Modernleşme taraftarları yerine modernleşmeye karşı olanları desteklerler.
Her türlü huzursuzluğun kaynağını kendi efendiliklerini kabul etmemelerine bağlarlar. Ama efendilik yapabilmeleri için sömürgecilerin para, ekonomik ve askeri yardım yapması gerekir. Sömürgecilerin vereceği paraları vergi ihalesi sonucu alınmış peşin vergi olarak görür. Vergi kaynaklarını sömürgecilerle paylaşır. Özgürlük, şeffaflık, adalet, eşitlik ilkelerini bölücülük unsurları olarak görür. Toplumda adalet yerine irade fesatlığı ister. Kaos, üstün devlet yönetim becerisi edinme ve devlet yönetimini ebedi sürdürme kaynağıdır. Terörün durmasını istemez. Özel mülkiyete karşıdır. Vergileri özel mülkiyeti, derebeylerini kaldırma aracı olarak görür.
Bu da sermaye şirketlerinin çok uluslu şirketlere dönüşmesine, farklı ülkelerde yatırım, fabrika, sermaye kurumları oluşturmasına sebep olur.
Türkiye’de iktidar ve muhalefet partilerinin iç ve dış politikalarının nasıl olduğuna yukarıdaki ilkelere, ölçülere göre bakarak herkes kendi aklı ve sağduyusu ile görebilir.
Kamu Yönetimi Bilim Uzmanı Abdullah BEDELOĞLU