KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YAVRUCUK DENİZANASI
Dünyamızın gerçek sahipleri sonsuz bir barış içerisindeler
Ve biz gölgeler gölge etmesek . . başka ihsan istemeyecekler.
youtu.be/u7deClndzQw
_ AŞAĞIDA OKUYACAĞINIZ YAZI ALINTIDIR _
Gideceğim yöne değil, gitmeyeceğim yöne doğru gittim… Beni yağmurdan ıslanmış, beton eski bir iskele bekliyordu… Deniz yağmur sonrası dinginliğindeydi, güneş gri bulutların arasından veda edeli çok zaman geçmemişti… Yağmurdan ıslanmış beton iskelenin en ucuna gidip oturdum... Annemi düşündüm... O an yanımda olsa, üşütür hasta olurum diye bunu bana asla yaptırmazdı... Bacaklarımı sallandırıp salladım... Suya değmesine dört parmak vardı... Sessizlik iyi gelmişti... Koca şehrin sesi çoktu bugün... Yine sabah uyumuş ve öğleden sonra uyanmıştım ama burukluk vardı içimde... Neşemle karşılaşamamıştım.
Gözlerim aniden kıpırdayan bir şeye takıldı… Şeffaf, minicik , sevimli bir denizanası yavrusuydu gördüğüm… Yavrucuk denizanası dedim ona, duymuş gibi bana doğru yaklaştı… Üzerinde dört tane minnacık yuvarlak vardı... Gördüğüm en narin hareketlerle yanındaki yosun ile adeta dans ediyordu.
Onu, o gün yapılan "referandum" ilgilendirmiyordu… Yapılan yürüyüşler, ağlayan insanlar, yürek acıları…
Onu, haberleri sunanların verdiği üzücü haberler ilgilendirmiyordu… Suyun üzerinde olan biten hiçbir şeyden haberi yoktu… Belki de suyun dibinde olanlardan da… O da elbetteki varolma nedeninden dolayı "var"dı… Diğer varolanların ondan habersiz olduğu gibi o da diğerlerinden habersizdi.
Toplam iki yıl ömrü olup, 650 milyon yıldır dünyamızda varlığını sürdüren bir canlı olduğunu okuduğumu hatırladım.. Çok ilginçti çünkü zehirsiz olan türü, ışık saçarak düşmanlarına karşı kendisini savunmayı geliştirmişti… Mucizevi güzelliğe sahip bu canlının bunca zaman türünü devam ettirmesinin sırrı belki de "kendi ışığında" gizliydi… Işık saçınca yok edilmekten kurtuluyordu... Işık vermeye devam ederek gövdesinden ayrılan ve düşmanını şaşırtan dokunaçlarının yerine yenilerini üretiyordu… O yok edilememenin yolunu bulmuştu... Zaten doğasında var olan iç ışığını, zamanında ortaya çıkarması, düşmanının karanlık amacını engellemeye yetiyordu... İnsanoğlunun ise bu konuda kat edeceği o kadar çok yol ve yıl vardı ki…
Ben onun hakkında bunları düşünürken o ise, kendisine gülümsememi sağlayan kesik kesik, sevimli küçük hareketlerle sürdürdü yosunuyla yaptığı güzel dansını...
Neşemle hiç ummadığım bir yerde karşılaşmıştım…
Yavrucuk denizanasına, varolduğu için teşekkür ettim.
Vedalaştım..
Ayşegül Yeşilnil
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.
