Ela Nedenler (?)

• 20 Ocak 2013 Pazar 02:43:39

Nedenler için yola koyuluyorum.

Kahverenkler durağından çıktığım yolda ela çeşmesinde bir mola vermiştim. En taze renkti dünyadaki. Çakıl taşları misali, çıplak ayaklara battığım bir yoldu sanki. İlk sorumu sorduğum günün gecesine erdiğimde, çıkışın ortasında bir uçurumdu, diğer bir geçişi olmayan. Son verilmesi gereken cinayet sahneleri bedenleri ne kadar cesede döndürür bilmiyorum fakat kalpten yoksun olan ruhundan da yoksun mudur?

Molanın serinliği başımda kalmışken bir adımla yola dönüyorum. Kurumuş toprağın ezildiği yeryüzü bir sahne, gözlerin aklımda ilk perde, oyuncu olarak koşturuyorum. Son zamanların geliş yolu, kimin gidişiydi. Beni sana getiren takdirin bir deliliydi. Gözü şimdi senden yoksun biri delinin teki, kiminin divanesi, kiminin geleceğe sözüdür nişanesi.

İçi kandan dolma pamuktan şekerler yolculuğun ilk öğünü oldu. Kalan zamanın kamburuna bıraktığı kepekleri silkeliyor karabasanlar uykumdan. Bir kaçışı varsa da sonunu bulamadığım çıktığım yolun terleri dökülüyor bir bir esrarengiz kitap sayfalarından. Çalıntı pasaj sessizliği, bir çölün yüzünde sendeliyor. Ben kulaktan yoksun, ses de ela olsaydı duyar mıydım bilmiyorum.

Doğmamış çocukların masallarına konu edilen çiçekler, saçlarından dökülürdü. Peşinde bir kaç hiciv seyreder yerli-yersiz, gökyüzünde kurulan binalardan kaçardı kuşlar, ben anlatırdım sazımdan geçmişimi. Onun da rengi kızıla kaçardı ama bir tek nedensizdi kirpiklerinden içeri sızan güneş.

Cevabı günün içinde geceyi bekleyen peri kızı masalları, çaresiz ızdırabın sonsuz tınısıydı. Bir de gönle vursa gece pusunda sokak lambaları, belki bulurdum nedenlerin cevaplarını. Son satırı, bir gecenin sohbetine tanık olan yerlerin masalarını, gülüşleri yasaklayan yıldızların boş anılarını.

Kalp şimdi; ölümleri konu eden dilin son sözündeki varlığı gibi sönmüş mezar taşıdır çırpındığı kabrin batağındaki...

Bahattin BERKDİNÇ