NEYİ KUTLADIK BİZ?!!

• 8 Ocak 2013 Salı 11:53:07

Belki de yaşım itibariyle ama daha ziyade de gerçeklere vakıf oluşla, görüşle, bilişle… Dünyanın, ülkenin, dolayısıyla gelecek nesillerin akıbetinden endişeyle, her geçen gün biraz daha umutsuzlaşmaktan olsa gerek, yeni bir yılın gelişini kutlamak hiç mi hiç gelmedi içimden.

Öyle ya, insan kaç yaşında olursa olsun, ruhen yaşlanmıyor, yeni umutlar yeşertmekten alamıyor kendisini, hiç ölmeyecek gibi, geleceğe dair planlar yapıp iyiden güzelden yana umunarak hayaller kuruyor…

Her ne kadar alamasa da insan kendini umutlanmaktan, yaş kemale erişle, kutlamaların anlamsızlığını da görüyor.

Dünyanın da, ülkemizin de, insanların, insanımızın da, en önce de kendi halimiz malum…

Her yerde savaş, her yerde acımasızlık, vahşet…
Her yerde hırs, her yerde gözü doymazlık, insana yakışmazlık…
Her yerde kadın ikinci sınıf hâlâ ve çocuklar yoksanmış…
Her yerde işsizlik, yoksulluk, açlık, sefalet…
Her yerde ağaç katli, doğa talanı…

Çok belli ki gözü doymaz silah tüccarları, dolar açgözlüleri, petrol arsızları, toprak canavarları yok olmadıkça da, yukarıda saydığım acılar, daha da artarak devam edecek.

Üretilen her tür gıda maddesi, kanserojen; sorumsuzca uygulanan kimyasallarla, toprak da, su da, tohum da niteliğini kaybetmekte, azalmakta, buzullar erimekte…

Bizi nasıl bir dünyanın, nasıl bir geleceğin beklediği malum.

Bu konuda da, herkes umursuz ve nemelazımcı…

Geçen yıl böyleydi, o nedenle iyi bir yıl geçirmiş olmanın kutlaması değildi bu.

Gelecek de malum olduğuna göre…

E biz neyi kutlayacaktık ki onca kötülüğe, acıya, açlığa, yoksulluğa, doğa katline, insan dışılığa rağmen?!

Kutlayanlarınkinin bir kısmı, zaten var olan dünya yansa bir karış kilimi yanmayanlarla, her zamanki malum duyarsızlar, bir kısmı da, duyarlılıklarına rağmen, hiç değilse bir gün hoş, endişesiz bir nefes alabilme umudundaydı belki, bilemeyeceğim ama ben, bir gün bile nefes alamayacak kadar endişeliyim doğrusu.
p.r.alkan