Doğumdan ölüme kaç satır ki hayat…

• 6 Mart 2008 Perşembe 01:12:42

Yaşam kısa yaşam uzun bilene kavrayabilene az gelse de mutluluklar çok gelse de yükler omzumuza kaldırmasını bilmeli hiç değilse uğraşmalı insan. Kaderimizde yazılmadı yazdırmak elimizde ulaşmak hayallere başarmak hayal etmek yâda gerçekleştirmek var gücünle direnmek inatlaşmak bazen de savaşmak var içimizde. Belki satırları doldurmaya niyetlidir kim bilir anlamak ister nedenleri sorar kendi içinde ulaşmak zor anlamak mümkün mü? Koskoca hayat seni yer yutar dinlemez duymaz istemez haykırasın, gerçeğe varacağından korkar. İşkence eder yağmalar ruhunu defalarca birileri gelir çalar gider hislerini sevdiğini her şeyini. Utanırsın kendinden yaptıklarından yapamadıklarından hayal bile edemesin korkansın. Boşluk nedir acı nedir kavrarsın, haykırmak istersin izin verir mi? Ele geçirir zihnini hükmetmek için kullanır izin vermez. Seni sevmez tıpkı senin onu sevmediğin gibi. Yalnız bırakır seni kalırsın tek başına. Tırmalar kulaklarını zihnini yorar sen düşünme diye. Alışmak istersin korkarsın kaybolmaktan yıkılmaktan vazgeçersin kendinden. Denersin ama başarmak ne mümkün? Gene dönersin aynı nakarata bağıramasan da mırıldanırsın. Buna bile müsaade etmez. Gelir çalar fikrini sevdiğini her şeyini yağmalar ruhunu değer verdiğini. Gene boşluk gene hazan dayanacak ne duvar kalmıştır ne sığınacak liman. Kim kucak açar çaresizlikten başka kim sahiplenir seni boşluktan başka. Alışırsın orda kalmaya sinmeye susmaya saklanmaya. Yarınlar yok var olmayacak gibi hiç mutluluk bulmayacak seni. Sen çıksan da aramaya düşsen de peşine ne geçecek eline iki damla gözyaşından başka. Kabul edebilmek en güzel meziyet sana en büyük ödül alışmak, boş vermek yok saymak kendini, karış kalabalığa. Yetinmeye alış elindekiler tatmin etmese bile. Kilit vur hayallerin üstüne açılmasın diye, at kör kuyulara onlar seni terk etmese de, vazgeç tek çaren bu değişmek zor olsa da. Bahar seni bulmasa da sen hazanla yetin.