Yoksulluk Haykırışı

• 24 Kasım 2012 Cumartesi 18:05:56

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Hissediyorum bu ara çok yanaşıyorum şeytana. Sanki ayağı hep ayağımın altında. Sözlerim vurgun yemiş gibi ağır. Kalem aşıları da faydasız artık. Şiirler bile söndürmüyor açlığı. Eziliyor sesimin altında suskunluğum. İki doz Enya bile fayda etmiyorsa korkulur bundan...
Battıkça batıyorum demektir karanlıktan...

Zamana küs inatlar biriktirmek mızıklanan çocukları anımsatıyor. Eller ıslanmadan hissetmek yağmuru, bulutları takiple mümküm diye, kızıyorum eğik başımda saklanan sinmiş zeka küpü-sözümona- aklıma.
Ertelediğim öyle çok şey var ki; yarım yamalak o kadar günce.
Enfiyeledikçe genzimi, kapattığım gözlerime melekler sızsın fukaralığının serzenişi bu.
Bir telefon uzaklığının antipatik yenilgisi ya da daha çok.
Denizin eve, üstelik sahiliyle, kumsalıyla, yatağına kadar gelmesi kadar şansım var biliyorum. Ama yenilgisiz liderlik gibi berbat bir şey bu gurur.
Bir tökezledi mi ayağın, tüm cereme sizlere ömür. Bir yandan da haklılık prangaları parça bölük anlamıyor. Dik açılı olmanın bir yanı da ondan sebepli...

Sana bir mektup yazmayı planlıyorum nicedir. Fakat arzu ettiğim etkiyi yükleyeceğim bir temada buluşamadı henüz aklımla kalemim.
Öyle diyorum , etkilesin, titretsin ki; bırakacağı hâlet, mahkemede hâkimi yerle bir edip yine de cezasını gülerek alkışlayan sanık ifâdesi yüzüyle öpüştürsün beni.
ne kesilirse sonra ceza niyetine râzıyım...
Ama olmuyor. Kelimeler sol fraksiyon deşifrelerini beceriyor da, seni yontmaya yanaşmıyor işte bir türlü... Yoksa acımıyorum sana...
Biraz da ’suskunluk en büyük küfürdür’ uygulaması. Biliyorum öyle çok bekledin ki seni arayıp, bağırıp çağırıp sövmemi, kahretmemi.

Ve bana verdiğin zararın asıl boyutunu bildiğini sanmıyorum! Yoksa şimdi çingene senfonileri eşliğinde tüm gururunla ailece çıkardın karşıma.
Çeltik tarlasını talan eden muson selleri gibi akardın orta yere...
Unutmadan nasıl ki; herkesin ezberlediği şarkılarda bile bir bilinmedik ’iz’ varsa! Sesinden bile büyük maharetini çalıştırma vakti o halde!
Yaşananlar ölürken, ölenler yaşar bazen yağmurun izlerinde!

Yok, kızdığım doğru olsa da asla kıskanmadım. Sadece aldanmışlığın güven duygusunda bıraktığı hırs ve aksaklıkla, biraz da bunca beklentisizliğin,
verdiğim emeklerle, harcadığım zamanla kavgası...

Ve sen hiç bir zaman inanmamıştın benim kadar. Sadece makama yanaşan yeni notalar gibiydin.
’hadi’, ’cidden mi’ ’yok canım daha neler’’i sek susuz sarf ederken.
Ve sen de çok iyi biliyorsun ki; seni bir günde koyduğum yerden, bir dakikada indirebilirim!

Bunu bile göze alacak kadar arsızlığın adı ’sevmek’ olmaz, olamaz diye boşlamam biraz da .
Ama tersini de düşündüğümde bunca çılgın, deli nasıl olabilir insan diye de hak vermiyor değilim...

Ama yok ben senden fazlayım bonkörlükte! O sebeple sende kalsın ne var ne yok!
Ben sana bir daha eline hiç geçmeyecek ’insanlık’ ’büyüklük’ bıraktım, yağmurun izini!
Sen ise bana sabrın ne kadar aptalca bir duygu olduğunu!

yeni şarkı? olmaz mı hiç!

tutkuyla beslenen semirgen bir buluttur o
sevmekten sevdadan bahseden
mekanı belirsiz çizgilerde
haram danseden
ey nefesi ezberim
ey sesi sebilim sevgili
unutma hiç
yarısı sudur sevginin
çizginin yarası kalem
kim ki yağmurda teyemmüm ederse kâfirdir!..

ToprağınSesi

( değerli vaktini ve yüreğini cansız kelimelere esirgemeyen Deniz Uzuner hanıma teşekkürlerimle ve affetsin kendileri sitedeki sorundan dolayı ekleyemedim zamanında)

.

Beğen