William Blake '' Kaplan '' adlı şiirine kısa bir bakış

• 21 Kasım 2012 Çarşamba 17:15:18

.

Ruh insan doğasının ışığıdır akıl onun aynası …

Hakikate ulaşma çabası, hangi boyutta olursa olsun, aklı inançla ne ölçüde uzlaştırmaya çalışırsa çalışsın ayrıntılarla dolu yeni karşıtlıkları beraberinde getiriyor.

Duyularla elde edilen ve doğru sandığımız her şey ancak içinde bulunduğumuz hâle göre doğrudur.

Duyumlar ve zekânın eleştirisi, felsefenin alanı olduğu kadar, söz sanatlarının da odağını işaret eder.

Buna göre, William Blake ’’ Kaplan ’’ adlı şiirinde akılla inancı karşı karşıya getiren ve aslında gerçek kesinliği bulamayacak dramatik yapıyı, birbirine göndermeler içeren kaplan ve kuzu metaforlarını kullanarak şiirsel bir işleve kavuşturuyor.

Şiirin ele aldığı tema sayesinde, Akılla İman arasındaki mutlak ayrılık; insanın Bilgiye, hatta
Eleştirel Bilgiye ulaşma ölçüsünde azalacağından (İman açısından pozitif anlamda) bahisle, karşıt fikirleri oluşturup onları uzlaştırma EĞİLİMİ bireyin ( burada şairin-sanatçının) istem dışı da olsa zihinsel üretim ve tasnifini imliyor.

Tanrı (Yaratıcı: mutlak töz) ve İnsanın yaratıcılık gücünü mukayeseye yeltenme aczi ; görsel imajların kavranabilir elemanlarıyla yapılırken, yinelenen ‘’kim -hangi el gibi’’ soru kipleriyle yeniden ve yeniden düşünme itkisi Okur’ a bırakılıyor.

Korkunç ahenk, müthiş el gibi ‘’Yücelik’’ çağrışımlarına yönelik vurgular, Bilinmezlik ölçütlerinin
elle tutulabilirliliğin ötesinde, duyulara atıfta bulunarak, ‘’ Varlığı’’ gizli ve görünen açısından
ayrı, ayrı değerlendirmekte.

Başka bir söyleyişle; doğa karşısındaki hayranlık, yalnızca akılla kavranamadığı halde
ihtiyaç duyulan ‘’iç gözün-manâ âleminin’’ arayışı- sorgulanışı, şiirin gizil omurgasını oluşturuyor.

…Farabi

.