İnsan ve akıl Övüncü

• 17 Kasım 2012 Cumartesi 09:55:41

İnsan akıllı oluşuyla övünebilecek denli zaafları olan tek hayvandır.

Öyle ki aklın yaratıcıyı kanıtlaması gerektiğine hükmeder. Milyonlarca etkileşime maruz kaldığı halde düşüncenin ve yaşam koşullarının en kolayını seçmeyi başarır.

Düşünmez.

Düşünce Üretebilme Yetisi (topluluklar- birey ) faydacılığın yaşamsal beklentiler dışında tutulduğu bir ortamda Avcı-Toplayıcı düşünceden sıyrılarak gerçekleşir.

Bu gelişime algı bombardımanı altındaki birey - toplulukların bir toz bulutu eşliğinde varacağını düşünsem de muhalif tutum izleyeceklerin umulmadık netlikle yol alabileceğine inanırım.

Henüz doğmamış bir bebeğin etki alanında başlayan ‘’duyular dünyası’’ bütün yaşam boyunca ve katlanarak süreceğinden empozeler içinde de olsa daraltılamayan bir ufuk çok mümkün .

İşte bu ufuk, bireyi ‘’öz’’ ile baş başa bırakarak kendi cehennem ve cennetini kurma hakkını, akıl iletişim ve eylem yetisine kullandırabilecektir.

Yaratıcı güce iman yahut ret arzusu, İ N S A N A ve onun sevimli zaaflarına ne denli yakışırsa yakışsın diğer organizmaların doğal reflekslerini gerçekleştirirken kullandığı cüzi irade halindeki memnuniyeti, nasıl oluyor da insanın kullanamadığını örneğin samimi bir tevazu gösteremediğini sorgulamayacak kadar kıt yahut üstün olursa olsun;

yaratıcı, kanıtlanmak için kimseye ve hiç bir nesneye ihtiyaç duymaz.