YENİDEN VE HERŞEYE RAĞMEN

• 5 Kasım 2012 Pazartesi 23:36:25

Gidişi sessiz olmuştu, gelişi gibi. Sükûnetini bozmadan usulca ayrılmıştı aralarından. Küçük ve saf bir kız çocuğuydu aslında; yaşına rağmen, yaşadıklarına rağmen, ürkek, kırılgan ve naifti. İdeallerinin peşinden koşmuştu yıllarca. Farklı meslekler, farklı mekânlar ve yüzlerce insan hayatından geçip gitmişti. Yılgındı, yorgundu, mutsuzdu da… Yediği darbeler, yüreğini parçalayan onlarca olay onu hayata küstürmüştü.
Kaçtıkları hala peşindeydi. Sığındığı tek liman yalnız ve küçücük dünyası olmuştu; orda tam huzuru buldum derken yine virajlara girdi. Karşısına çıkan bariyerler dayanılmazdı… Soluksuz, ıssız ve yalnız dünyasında bir başınaydı; paranoyak değil gerçekçiydi, aptal değil çoğundan akıllı ve duyarlıydı. Tek eksiği söyleyemediği yalanlar ve beceremediği entrikalardı. Yolun sonundaydı belki de yeni bir hayatın başlangıcında… Gelecek o kadar müphem ve heyecan uyandırıcıydı ki. Bilinmezliklerle dolu bir hayat yolculuğu onu bekliyor ve çağırıyordu: Yepyeni, sürprizlerle dolu bu yol artık onun için kaçınılmazdı. İçinde bulunduğu kısır döngüyü kıracak, ufkunu daha da genişletecek ve hayallerini bir bir gerçekleştirecekti.