KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
İnsan Yalnız/lık demi
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Hiç işe yaramayacakmış gibi gelir kendisine insan. Eğilmiş bir çivi ya da patlak bir ampul gibi… Varlığının bu dünyada gereksiz bir yer kapladığını bilerek bakar etrafa.
Kimse tarafından sevilmemiş olmak kolay değildir. İnsanlar geceleri efkâr yaparken özenip de eline aldığında rakı kadehini; yaşadıklarımın hangi birini düşünüp de hüzünlensem diye düşünerek boş boş oturmak… Kenarda eskimiş parke taşından farksız… Camilerde gördüğünüz o muhteşem vitrayların arasındaki tek gri taş gibi… Özel olmasına özel, ama bir o kadar da kötü
hissetmek.
Parça parça, kırık kırık… Hayır mı şer mi bilinmez, neden diye sormaktan gayrı ancak bekleyebilir insan. Sabır taşı olsa çatlar ya, yaşamaktan sıkılıp da ölebilmek bile o kadar kolay değildir vesselam…
Tarifi mümkünsüz bir sıkıntının içerisine gark olan adam. Kapalı alan korkusu olan birini canlı canlı tabuta koyup gömmek gibi yerin dibine. Derler ki insan dibe vurduğunda gidebileceği tek yer yukarısıdır.
Halt yerler.
Bu yolculuğu tozpembe sanan fiyakası-afillilerin uydurmasıdır o laf. Bre mendeburlar, her nefesle değişen insanoğlu dünya denen gerçekliğin en dibine vurduğunda olanca haşmetiyle; ne kalır sanırsınız ondan geriye? Yere düşen ve paramparça olan bir domatesi tekrar bütün haline getirebilirseniz dünyanın olanca ilmiyle, söylediklerimin hepsini yiyeceğim birer birer…
Bu desen dünya başlamadan önce örülmüştür. İlmek ilmek, hareketlerinizle hayat bulan her sonuç, sonuçlara bağlanan nedenler, tesadüf gibi görünen karşılaşmalar.
Günde 23.000 kez nefes alırsınız; sıkılmadan tekrar ve tekrar. Kalpleriniz 100.000 defa atar siz habersizce güler ya da ağlarken. Günde 2.000 kelime çıkar ağızlarınızdan. Ve sadece 200 sözcük kullanırsınız.
Sürekli aynı kelimeleri kullanarak kurduğunuz cümlelerle, çaresizce kendinizi anlatmaya çabalamanız hayatınız boyunca... Anlatabiliyor muyum demek istediğimi?
Zihninizin derin dehlizlerinde vuk’u bulan olaylar, nefretleriniz, kırgınlıklarınız… Kimseye anlatamazsınız. İsteseniz de, kendinizi de parçalasanız, hissettiklerinizi sahibi olduğunuz kelimelerle ifade etmeniz mümkün değildir.
Yıllar geçtikçe yavaş yavaş uyanır insan. En saf doğanlar bile, yaşıtları ölmeye başlayınca birer birer, fark ederler.
İşte bu yüzden boşadır insanın kendini kandırma çabası. Nasıl hissettiğini anlatmaktan bile aciz olan kişi, kendisine anlatabilir mi; söz geçirebilir mi yüreğine; mantık arayabilir mi yaptığı hareketlerde, neden sorusunun cevabını düşünebilir mi kelimelerle?
Hoş, ben de kendimi parçalıyorum amma; basitçe mümkün değil işte beni duymanız…
Sabahtan akşama dırdır edip hayatı gözünde kara bağla geçiştiren bizler…
İnsan anlatmak için değil; anlamak için gelmiştir dünyaya. Neden diye sormanız beyhudedir. Anlayacak yapıya sahip olan yürek ve beyin; anladıklarını anlatacak kadar gelişmiş değildir çünkü.
Yalnızlığın demi ağırdır vesselam. Anlayabilmeniz dileğiyle...
..Od..
YORUMLAR
En güzel yolculuktur insanın kendine yaptığı yolculuk.Yalnızlıktan çoğunlukla şikayet edilmesine karşı benim yalnızlığım çoğaltır beni...Tefekkür_________
Yine kendi içime bir yolculuğa vesile oldunuz.
Kutlarım .
Selam ve sevgimle...
"İnsan Ruhunun Haritası"
Ahmet Ümit sanırım yazarı. "İnsan Yalnız/lık demi" ni de okurken (tabii içerik olarak değil ancak başlıktan) aklıma geldi. Hakikaten, milim milim işlenen bir ruh var yazıda. "Yalnızlık" en büyük cayılmazımız aslında bizim. İnsan bir tortu gibi biriktirir yalnızlığı, yalınlığı. Farkında değildir çoğunlukla, kalabalık zanneder kendini.
"Hiç işe yaramayacakmış gibi gelir insan..."
Varoluşsal sorunlara dokundurma...
Kaliteli metin, tebriklerimle...
"İnsan anlatmak için değil; anlamak için gelmiştir dünyaya. Neden diye sormanız beyhudedir. Anlayacak yapıya sahip olan yürek ve beyin; anladıklarını anlatacak kadar gelişmiş değildir çünkü."
Teşekkürler, demekten başka ne gelir elimden...
"Hoş, ben de kendimi parçalıyorum amma; basitçe mümkün değil işte beni duymanız… "
aslinda yazan kisi biraz garip olur . öyle de pek kale alani da olmaz .. lakin yazmak harika bir eylem . mesela konussaniz söz havada ucar... öyle de dinleyen de biri varsa tamam ama dinleyen de bulamaz bazen insan .
" Konusuyorsaniz sizi dinleyen kulaklar olmali "
" Ne yapayim beni dinlemeyen kulaklari "
iste Nietzsche'den iki altin söz .
ki adam yillarini verip yazdigi kitaplar hic satmamis yillarca .. ama bunu kendisi de biliyormus .. ve hic takmamis da .. beni 2000 li yillarda anlayacaklar diyormus . ki o zamanlar yil 1860 larda...
ve kitaplari gercekten yillar sonra nasil da cok insana ulasti .
yazmak da bir sekil anlatmaktir . yani konusmak . ve karsinda seni dinleyecek biri yokken .. hani biri olsa sözünü keser .. araya bir laf girer ..kendisiyle basbasadir .. yalnizdir ve yazarak daha net anlatabilir insan .. dedim ya .. yazmak bir eylemdir .. hem de cok güzel bir eylem ...
kendi kendine konusmak ama daha sonra iste yazdiklarini insan ne kadar cok insana ulastirabiliyor .
yillar önce bir site hazirlamistim . ve oraya epey bi öyle uzun uzun yazilar yayinlamistim . ben pek beceremiyordum bilgisayar kullanmayi . kücük oglum ( o zaman 15 yaslarindaydi ) bana yardimci oluyordu . yazilari yayinlarken . rek ve büyüklügü hakkinda .
bana " baba milletin isi gücü yok da senin bu yazdigin yazilari mi okuyacak . bunlar ne kadar uzun yazilar " demisti . ben de kendisine " Oglum ben bunlari yazdim . bir kisi bile okusa bana yeter " demistim . bilseniz o yazilari ne kadar cok insan okudu .
ben ne cok anlattim :-))
susayim ..
sevgili yazarim sizi anlamaya calistim .
sevgimle.....
