Yüreğine karşı pinokyo,dışarıya karşı pollyanna olmak...
Sanırım bu söz çoğu insanın durumunu özetliyor...
Çok sevdim bu tanımlamayı...
Ellerinize sağlık bu güzel yazı için...

Ben şimdilerde unutulmaktan geliyorum çok üzgünüm unutmayı bilmiyorum....

UNUTMAK; HİÇ ANI YARATMAMAKTIR...YARATILMAMIŞLIKTIR...OYSA ÜZGÜNLÜĞÜM ANILARIN GİRDABINDA KALIYORUM SEN GİDERKEN VE UNURKEN...

Dokunaklıydı, etkilendim..

Sevgiyle..

Ansızın gelen bir sevginin, ansızın gideceğini biliyorduk ve bile, bile yazdık bu öyküyü

okumaya başlarken bile çok etkilendim..

harikaydı kalbinize sağlık...

Pinokyo'ya can vermek , Polyannaya da hayatın gerçeklerini öğretmek lazım yoksa çok acı çeker insan şu yaşanılası zaten zor olan hayatta ..

Kim bilir belki bir gün yerine
elbette bu gün demek gerekir ...

Yoksa o yaşam denen şey iki nokta arasında bir çizgiden ibaret olur ama asıl olan o zamanı enleştirmek ve güzelleştirmek deği midir ?......

Güzel ve hüzünlüydü can , kutlarım seni , sevgilerimle ........