bir doğum günü hatırası

• 11 Ekim 2012 Perşembe 23:34:00

bir doğum günü kutlaması için evden çıktım...izmir bucaya doğru yola koyuldum.hava soğuktu ve akşamüstü olmuştu...uzun bir bekleyişten sonra gelen belediye arabasına bindim...oturdum...araba bir süre sonra bilmediğim yollardan geçmeye başladı.bir terslik vardı.ben bu yollardan hiç geçmemiştim ki.neresiydi buraları...yanımda ayakta duran genç,karanlıkta dışarıya bakıyordu...Hancı’ya daha gelmedik mi dedim...(Hancı açık cafedir bucada,bahçeli) o diğer tarafta kaldı dedi...nasıl olur dedim...başka yoldan gidiyoruz bucaya,Hancı’dan geçmez bu yol deyince ...anladım yanlış otobüse bindiğimi...ama önündeki yazıda Buca yazıyordu..bende binmiştim işte...şimdi ben ne yapacaktım...hava karanlık,yol tehna,ben yabancısıyım buraların...mecbur inecektim...daha fazla uzaklara gitmeden...düğmeye bastım...otobüs bir süre sonra durdu.indim...etraf zifiri karanlık..kimsecikler yok ortalıkta...bir allahın kulu ilaç için bile yok...kendi kendime söylenerek bavulu aldım elime...bir yandan yürüyorum,bir yandanda bakınıyorum etrafa...elime cebime attım...telefonu aldım...gideceğim eve bari arayayım da beni alsınlar buralardan diye düşünüyordum...çaldırdım,çaldırdım telefonu açan olmadı...bu arada da yürüyordum...etraf karanlık,tek tük insanlar geçiyor yanımdan...kimse de sen kimsin,necisin diye sormadı...hatta bir ara polis ekip arabası bile geçti ağır ağır yanımdan...hah şimdi sorarlar sen kimsin diye düşündüm...nerde...geçip gittiler yanımdan...ben kötü niyetli birisi de olabilirdim...gecenin yarısını geçmiş,elimde bavul sokaklarda yürüyorum...şu anarşik ortamda,insan herşeyi düşünmeli...ama yokkk...etraf sakin.top patlasa kimsenin umurunda değil...telefona da ne oldu benim...hiç ses yokkk...tekrar baktım...şarjı çok az kalmış,hazır kartlı olduğundan konuşacak tl.de kalmamış telefonda...ben şimdi bu tehna yollarda tek başıma ne yapacağım?..kimselerde yardımcı olmuyor insana...en iyisi bir taksiye bineyim de gideyim dedim...başka türlü bulamayacağım ben bu evi...durdum...bekledim...saata baktım...gecenin ikisi olmuş...bu saatte ne doğum günü partisi kalır,ne de insanlar...yatıp uyumuşlardır bile...eee ben ne yapacağım bu saatte...eve dönsem olmaz,ev çokkkkk uzakta,şehir dışında.bir saatlik yol...birkaç tane taksi geçti gitti önümden.almadılar,kimisi boştu,kimisi dolu...bekledim...en sonunda bir taksi durdu yanımda...nereye dedi...bucaya hancıya dedim...oooo orası çok uzak,ne işiniz var sizin buralarda dedi...anlattım...saat gecenin yarısı...sokaklar boş,kimsecikler yok...ve ben tek başıma yollarda...telefon çalışmıyor,cepte de çok az para var,kredi kartı var ama o da her yerde işe yaramaz ki...şoföre ne desem ben şimdi...adam para isteyecek ...çaresiz anlattım durumu...olsun dedi...madem zor durumdasınız,başka zamana borcunuz olsun...güldüm..ben buralarda oturmuyorum ki dedim...gene de olsun dedi.zor durumdaki bir bayana her zaman yardımcı olmak istemişimdir...süpermen gibi deyince ikimizde gülmeye başladık...isterseniz benim telefondan arayın gideceğiniz yeri deyince,olur dedim...aradım...herkes merak içinde kalmış..ben nerdeyim diye...benim evi aramışlar,o öğleden sonra çıktı evden,daha gelmedi mi oraya deyince...bu sefer de evdekiler merak içinde kalmışlar...neyse...telefon başkasının...geldiğimde anlatırım dedim...sen dur orda bekle,biz gelir alırız seni deyip kapattılar telefonu...biraz bekledim takside...konuşuyoruz bu arada taksiciyle...bana kartını verdi,her zaman yolunuz düşerse buralara beni arayın dedi...utanmasam adamın boynuna sarılacağım...bu devirde kim böyle davranır bir başkasına...siz en iyisi bir telefon daha alın dedi kendinize...biri işe yaramazsa,diğerini kullanırsınız...haklı adam...bir de bir miktar para bulundurun çantanızda...kredi kartı her zaman işe yaramaz...başımı salladım.haklısınız dedim...ilk işim bir telefon daha almak ve çantamda biraz para bulundurmak..evdeki hesap çarşıya uymaz her zaman...bu arada arkadaşlar geldi beni almaya...bende para kalmadı deyince,şoförün parasını da onlar verdiler...taksiciyle vedalaştık...yolda arkadaşlara anlatıyorum yaşadıklarımı...hiç korkmadın mı o tehna yollarda yürümekten tek başına...korktum elbette,bende insanım...ama daha çok kendime kızdım..tedbirsizliğime...aptallığıma...insan yanına bir miktar para almaz mı?alışmışız kredi kartlarına,taşımıyoruz yanımızda para...her zaman inanmışımdır allahımın şanslı kulu olduğuma...başıma her türlü kötülük gelebilirdi...ölsem gitsem nerden bulacaklardı beni o garip dağbaşı yerlerde...bir alo diyecek kimse yoktu çevrede...