örtbas edilemeyen gerçekliği bu aşkın...

• 23 Şubat 2008 Cumartesi 03:32:25

seni seviyorum dedigim
bu icimin kıpırtısı
bu sen simdi yatagında beni dusunuyorken
ve ben bunu biliyorken
nasılda bir inat kendime bu hayatı zehir etmek icin cabalayıslarım
kimbilir sen benim bu sakinligimde ne buldun?
simdi sarılırken kendi kolllarınla kendine
simdi sen benim sen diye icime akıtırken kanamalarımı
bu ayakta durmak icin aldıgım vitamin takviyelerinin
seni cıkartınca hayatımdan geriye kalana belediye bile bakmıyor artık
bu simdi seni seviyorum derken içimdeki urperti
gozlerinin gozlerimle aynı duzlemde olabilme ihitmallerini hesaplamak icin
diye baslayan uzun bir cumle ve leri arasında
nasılda telaslı ve ilk defa öpmüş bir kız cocugunu dudaklarından
kadar ergen bir kucuk cocuk
bir elinde telli arabası
digerinde gasos kapakları
bu bende ne buldun sorusunun bir turlu cevaplanamayanı
öp beni simdi
al beni icine
sımsıkı sar yarın sabah baska bir cocuk dogur benden
ben gibi koksun ve korksun sensiz gelecek her yeni gunden
bu baglanısı bedenim sefil hayatıma
bu kayıp ruhumun saplanıp kalması baska bir varlıga
vazgecemiyorum diye değil
işime gelmiyor korkup kacmak
yanında kalmak ve yanmak istiyorum artık
bu gun içinde surekli aklımı kemiren
bu sensin diye arayan her calısında telefonu elime hevesle alısım
arayan sen değilsen eger telesekretere yonlendirisim
bu beni sana getirmyorsa eger o yol, yol değildirler

umarım beni affedersin
belkide
simdi sarılıp kendine yattıgın benim koynumdur
benim simdi icime kanatıp kendi yaralarımı sardıgım senin kokun
bende ne buldun bilmiyorum
simdi benim sende buldugum
kendi kendime sokulup uyuya kaldıgım
bu sensin diye kendime sarıldıgım
sabah uyanır uyanmaz öpüp kokladıgın
tenindeki her bir izin sahibi
tenimdeki ruj izlerinin faili
bilmiyorum ne buldun bende bu kadar
simdi benim sende gördügümün
belki tadı farklı rengi farklı ama ben kadar benzeyeni...