KALBE GİDEN DAMARIMI SÖKTÜM

• 22 Eylül 2012 Cumartesi 00:47:58

Bugün söküp attım damarlarımından birisini. Hem de hayati bir damarımı. Bakalım canlı kalabilecek miyim?. Şu an nefes almakta zorluk çekiyorum. İçim boşaldı,yaşam isteğim azaldı. Karanlıklar içinde kaldım. Yolumu, yönümü, sağımı ve solumu şaşırır oldum. İlk belirtileri bunlar. Ha bak birde gözlerimden yaşlar durmaz oldu. Attığım damarımın yerini neyle takviye edeceğim bilemiyorum. Havayla, suyla, çalışmayla, okumayla ve de yazmayla dolduracakmıyım acaba? Bende merak ediyorum doğrusu. Bir başka sevda yaşayacak mıyım? Senden sonra bu kalbim heyecanla çarpacak mı?

Sevmek benim için bir hayal olacak biliyorum. Ben bir hayalimi bitirdim, kaldırıp attım içimden. Hayale pervane oldum aylarca. Hergün öldüm, yeniden dirildim ertesi güne, yine pervane oldum.

Sen aslında hiç yanımda olmadın ama, içimden söküp atmam neden bu kadar etkiledi beni, neden? Başka bir insanı sevememek miydi, güven duyamamak mıydı? Seni bu kadar içselleştirmem miydi? Sen benim yanımda hiç olmadın ki zaten. Olmadığın halde bana bu güveni nasıl verdin? Bugün içim yine bomboş gezdim durdum. Yüreğim sanki hoyrat eller tarafından sökülüp alınmış gibi. Canım çok yanıyor canım. Oyalanmaya çalıştım. Hatta körkütük sarhoş olmak istedim ama ben zaten senin yokluğunla kendimi kayıp etmiştim.

Seni neden bu kadar sevdim acaba diye kendime çok sorular sordum. Kah zaman yanıtlarını buldum, kah zaman hiçbir geçerli bir neden bulamadım. Sevda böyle bir şey mi, yoksa bende mi bir gariplik var anlayamadım. Zamanla seni unutabilecek miyim? Unutmayı bırakalımda haydi, küllenir mi acaba çok merak ediyorum.

Görüyormusun ey yar! Ben bile kendimin ne yapacağını kestiremez haldeyim şimdi. Sonum hayır ola demekten başka bir şey gelmiyor elimden ey yar!