BEN İÇİNDEKİ ÇOCUĞU SEVDİM YALNIZCA,SENDE HERKES GİBİ BİR İNSANSIN İÇİMDE...!

• 15 Eylül 2012 Cumartesi 04:54:48

BEN İÇİNDEKİ ÇOCUĞU SEVDİM YALNIZCA,SENDE HERKES GİBİ BİR İNSANSIN İÇİMDE

Ben senin içindeki çocuğu sevdim bana sımsıcak bakan,özlemini de sevdim aşkın sevmelerin.
Ben senin mutsuzluğunu unutup mutlu olabilen ruhunu sevdim,
Aşksızken aşkım cansızken canım diyebilen yönün dışında,işte o yirmi yaşı gördüğüm pencereydi o an içindeki seni sana unutturan an,işte senin o an çok mutsuz olduğun andı benim yüreğimdeki an...
Çocuksun işte ama yaşlılığı içinde gizli kocaman bir çocuk,bu yüzden ben içimi seninle ısıtıyorum,ben içimdeki çocuğu sende izliyorum.
Sen istersen gidebilirsin benden ama ben seni yaşıyorum,sen istersen son yaşadığım sen olmaktan vazgeçebilirsin istersen hiç yaşamamışçasına...
Ama ben aşkın hem hüznünü hem kırıntılarını topluyorum hasretinin,volkanları çağladıkça çoğalan her yürek her gün doğumlarında yeni sözler verir ya kendisine.
Düşünürler dilsizdirler çoğu zaman,anlamı yoktur yaşamadan anlatımların,sorulan soruların verilen cevapların,anlamsızlıkların anlamı gizlidir aslında içinde yinede,kimse bilmez kimse anlamaz yalnızdırlar bu yüzden...
Herkes sil baştan yaşarken her şeyi,anıldıkça bile çoğalan gizli bir duygunun hasreti kavrulur içinde,her şey ona yabancıdır artık belkide,herkesin dışında kendi içinde koca bir dünya yanıyordur...
Yaşadıkça yaşlanan ama hala içindeki çocuğu mutsuz da olsa hep taşıyan...
Fikrinin dışında fikir beğenmeyen ve yadırgayan olma hiç bir zaman çünkü insan denen meçhulsün sende benim ve herkes için,kendini yaşa yeter,ben hep kendimleyim.
Camlardaki buhar gibi güneş açtıkça yok olmaya mahkumda olsa,insan çok şey öğrenir her geçen an,ama hiç bir tekini ders alamaz çünkü hiç bir anı ötekine uymaz...
Olması gereken değildir insan kendisidir o her an,onu kendisinde yaşarsan varolursun gerçekten,ister çek git benden ister kal kendini yaşa bende,ön yargılı olma hiç bir zaman.
Çünkü ön yargıdır hep herşeyi yaralayıp yok eden,yorgun düşmüşsündür artık bıkmış usanmışsındır o tüm logorea saçmalıklarından seni merdumgirizliğin pençesine kilitleyen.
Hani demiştim ya volkanları çağladıkça çoğalan her yürek her gün doğumlarında sözler verir kendisine diye,ben her gün doğumlarında veriyorum işte o sözleri üzülmemek için...
Ama hiç birini tutamıyorum senin gibi herkes gibi,acımasız olmak istemiyorum o kadar çünkü ben şimdi hüzünlüyüm ve hüznümü sevincime değişmem çünkü o hüzünlerdi beni hep beni her an büyüten ve acımasızlığın ve sahtekarlığın içinde beni bir gelincik gibi açtıran...
Biliyor musun ben herkeste kendimi görüyorum bazen herkes bende kendini görür gibi, işte burada buluşuyoruz insanız ya, bizim için ya her şey
Ben o bizim için olan acıları yaşıyorum ve utanıyorum aşka aşk demekten...!

GüLnAz YoRuLmAz