Sanki okuması başına bela olacak gibi. Belkide bazı faaliyetlere katılıp, düşünce suçuna kadar bile gidebilir.

Bir hikaye de ben yazdım burada :D

Merakla bekliyoruz!

Saygılar...

mERAK ETTİM Şİ,MDİ. gARANTİ POLİSTİR. GÜZEL GİDİYOR CAN, YAZMAYA DEVAM. SAYGI VE SELAMLARIMLA...

hep derim yorum yazma fakiriyim diye

arkadaşlar o kadar güzel yorum yapmışlar ki

klavyemi kırasım geldi:))

öykü mü ??

çok iyi gidiyor hocam

her bölüm merak uyandırıyor

kutluyorum kaleminizi

saygı ve hürmetlerimle

.......................................Delikanlı kıpırdamadan duruyordu. Saniyeler içinde karşısındakini inceliyordu bilinçsiz bir tepkiyle. Gözlerini kısıp sadece bakıyordu ona. Korkuyordu; ama bu kişiden değil, yeni geldiği okulda rezil olmaktandı bu korku. Gelen kızın kardeşiydi. Çok belliydi, karşısındaki laftan anlamayacaktı.................................................................

Karşısında ki kişiyi inceliyordu bilnçsiz bir tepkiyle. Hikayenin başından beri çıkardığım sonuç, delikanlının inceleyen , sorgulayan, kavramları anlamaya çalışan, analiz eden bir yapısı var. Böyle bir durumda karşısında ki kişiyi incelemesi de, tam olarak ne olduğunu anlama çabası. Bazı insanlar hiç konuşmadan, sırf karşısında ki kişinin duruşundan ve yüzünün almış olduğu şekilden çok şey anlayabilirler. Bu biraz da kişilik özelliğidir ve zeka gerektir. Korkuyordu ama rezil olmaktan.

Çok ilginç, bu cümle bana çok tanıdık geldi. Ben de pek çok durum karşısında birşeyleri kaybetmekten ya da zarar görmekten korkmam da rezil olmaktan korkarım. Nasıl bir hissetme biçimidir bilmiyorum ama en büyük zarar göreceğim şey, onurumun incinmesidir.



....................................Bağırıyordu ve bağırırken yüz hatlarındaki tüm kaslar şişmiş, suratı engebeli bir hal almıştı. Morarmıştı birden. Gri ile mor arası bir şeydi. Çenesi titriyor, alnındaki kırışıklıkların sayısı sürekli değişiyordu. Omuzlarına yakındı artık yumrukları ve müthiş sıkmıştı; açmak imkânsızdı sanki. Delikanlının yumruğu suratında hissetmesi an meselesiydi..................................

Kız kardeşi olan bir delikanlı gelmiş, ziyarete. Nedir bu kız kardeşi olan erkeklerin çektiği, garip bekçilik işinden. Daha çocukluktan itibaren, üstlerine bu sorumluluk yükleniyor. Kendileri evlendiğinde de eşlerinin bekçiliğini üstleniyorlar. Neden, onlar da hayatı yeni yeni öğreniyorlar ve yığınla da sorumlulukları var. Bu kızlar kendi kendilerine sahip çıkıp, kendi namuslarına sahip çıkamıyor mu? Konu tabi çok uzun fakat, kızların çektiği kadar erkekler de çekiyor bir şekilde cahilliklerden. Bir cahilce davranış yüzünden, kaç kişi zor durumda kalıyor. Neyse ki abi, ikna oluyor ama ne kadar yoruluyor kendisi de.



.......................Artık gizli gizli okumaya başladı kitapları. Okurken çok garip şeyler keşfetti. Sadece iki akım var sanıyordu; ama derine indikçe o kadar çok akımın olduğunu anladı ki. O yıllarda basın ve halk, klasik olarak sağ – sol çatışması diyordu. Oysa anladı ki; sağ denilen yerde de, sol denilen yerde de o kadar çok akımlar var ki…..........................

Akım çok, birine atlayacak kadar gözü kör değil, delikanlının. O kadar çok araştırıp irdeliyor ki, tabi kafası da karışıyor. Hem okula alışmak, hem geçmişten gelen sorunları çözmeye çalışmak, hem derslere odaklanmak, hem aile hasreti var zaten. Bir de akımları anlayıp, aklının ve gönlünün yattığı birini seçmek tabi ki de çok zor. Zaten bu onun kendi isteği de değil, çevre baskısı var. Üstelik, saygı duyduğu babası da, "akımlara kapılma" demiş. Belki de çok sıkıntı çekmiş insanların güçlü, ve hayatta kalma yeteneklerinin fazla olmasının sebebi, zorluklara alışmış olmalarındandır.


Bu seçimi erteleyerek, enerjisini arkadaşlarına aktarmaya başladı. Film izlemeye gidiyorlar fakat dönüşte yürümek durumundalar. Sanırım okulda ki yaşamı, şimdi hareketlenmeye başlayacak delikanlının.


Yaşanmış, atlatılmış, özümsenmiş, acı kokusu harflerde gizlenerek sadece hüznü cümlelere taşınarak hikaye formatında sunulmuş böyle bir yazının yorumunu yapmak elbette ki çok kolay. Üç beş cümle üzerinden tahlil yapıp, yazıyı anlamaya çalışmak da kolay belki. Fakat bu yazının yazılma aşamasına gelmesi ve yazılması kimbilir ne kadar zor omuştur. Evet belki de hiç yorumlamamak, daha saygılı bir davranış olurdu. Sadece okumak ve anlamaya çalışmak daha doğru belki de, bilemiyorum. Ne kadarını anlayabilirim ve hissedebilirim bilmiyorum fakat yorumlarım sadece ve sadece anlama ve paylaşma çabasıdır. Kalemimi bu konuda sık sık uyarıyor ve haddini bildiriyorum.

Saygılarımı sunuyorum.



hayal deniziii tarafından 9/13/2012 10:43:45 PM zamanında düzenlenmiştir.

'sen mi kurtaracaksın bu vatanı?' hepimiz illa duymuşuzdur bu sözü sanırım..ah o yıllar..nasıl da heyecanlıyızıdr..büyük ideallerimiz vardır ve gerçekten biz kurtaracağız sanırız Dünya'yı..ama işte o iş hiç de öyle olmaz..biz de delikanlı gibi,bu sözleri duydukça belki..pes ettik ve tabir-i caizse biz de bıraktık elimizdeki kitapları,onun gibi koştuk sinemalara..

(tahminim kızın babası yönündeydi ama yanılmışım,ki nitekim yanlış hatırlmaıyorsam kızın abisinin olduğunu aktarmamıştınız..)

bu frenle de sanki acaba bir aşk doğabilir mi diyorum..yani neden olmasın?:))

beklemedeyiz suskun yazar..

6. bölümü okumuştum. Şimdi de bu bölüm. Ben yetişemedim bu dönemlere tabi. Okula bile gitmeyen bir çocuktum. Ama çok okuduk o yılları. Televizyonlardan çok izledik.

Olayları içiçe götürüyorsun. Bence bu da öyküye zenginlik katıyor.
Gelişmeleri merakla takip edeceğim. Her bölüm birbirinden güzel.
Araba neden önlerini kesti? Şimdi bunu merak edeceğim.

Tebriklerimi ve sevgilerimi bırakıyorum sayfana...

Selamlar...

Her okuyan eski günlerine dönüyor, kendinden bir parça buluyor muhakkak yazının içinde. Okuma anlama bağlamında o yasaklı kitaplar dönemini az da olsa yaşadığımı düşünüp gülüyorum kendi kendime. Sol ve sağ neydi diye okuduğum dönemleri hatırlıyorum da işte tam da bahsettiğiniz dönem. Aslında ortalama yaş olarak demek ki insan bu dönemde yani 15 yaş sonrası yani liseli olunca ailenin dışına çıkıyor yada çevrenin, düşüncelerin, sistemlerin farkına varıyor değil mi? Ondan öncesi okuduğumuz çocuk kitapları çünkü.

Lise döneminde ne yazık ki okumayı sevmeyen pek çok arkadaşım olduğunu gördüğümde üzülmüş olsam bile, bu durum lehimeydi sanırım onlara hediye edilen kitapları da ben okumuştum. Sıra arkadaşımın, erkek arkadaşının hediye ettiği kitabı okuyup, arkadaşı sorduğunda okumadım demesin, utanmasın diye bir de özet anlatım yapmıştım arkadaşıma.

Bu arada beni düşündüren, şaşırtan pek çok şey öğrenmiştim kitaplardan. Kahramanımız gibi işin içinden çıkamadığım anlar olmuştu doğrusu. Kitap yazarlarıyla tartışmaya tutuştuğum dönemleri tebessümle hatırlattı bana yazınız.

Son sürat sürüyor hikaye aklımın kenarında şu araba. Bakalım kim çıkacak içinden.
Tebrik ederim.

her seferinde sans dogru olanin yaninda oldu. Insallah bundan sonrada oyle olur ama kimbilebilir. Esas bundan sonra yasam zorlugu basliyor diyerek bir sonra ki bolumde karsilasmak uzere diyorum.
Okudugum birbiri ardina seriyi tebrik ediyorum..
Saygimla..

yine aynı şey oldu ve en heyecanlı yerinde bitti... merak içinde, hiç çaresiz yeni seriyi bekleyeceğiz:)

tüm seriyi okumaktan keyif aldım, akıcı, duru bir anlatım...yormuyor, sıkmıyor...emeğinize, yüreğinize sağlık diyorum tüm içtenliğimle...sevgi,saygı ve selamlarımla...

Oldukça merak uyandıran konuları ustalıkla anlatıyorsunuz. Sonuçlar şimdilik kahramanımızın lehine. İnşallah böyle devam eder diyeceğim ama kalem sizin elinizde. Bu otomobilde neyin nesi şimdi?
Saygılarımla...

ÖLÜMÜN NE SONU VARDIR YAŞAYAN NE BAŞI VARDIR SON VEREN BİR TEK KAİNAT ALLAHTIR * ÖZLEM DEMİRKAYA &*.*&

Özlem Demirkaya tarafından 9/13/2012 3:22:56 PM zamanında düzenlenmiştir.