HAYDARPAŞA'YA KAR YAĞIYORDU

• 10 Eylül 2012 Pazartesi 15:37:52

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

HAYDARPAŞA’YA KAR YAĞIYORDU

Haydarpaşa deyince kara,kara vagonlar ve yoksul yolcular gelir aklıma.Hergece kar yağar sanırım,Haydarpaşa garına nedense....Sonra da beyaz giysili insanlar,eter kokuları.
Trenden indiğimde,gecenin ikisini gösteriyordu istasyonun saati.Denizin ötesinde yıldız-yıldızdı koca İstanbul.Geceyi burada geçirmek zorundaydım.Çünkü cebimde on param yoktu.Buna alşıktım oldum olası,ama açtım...Büzüştüğünü ve zaman-zaman sırtıma yapıştığını hissediyordum,zavallı midemin.
Bir insan seli akıyordu vapura.Aralarında sarı saçlı hanımlar vardı.Dal gibi kızlerın ellerinden tutmuştu göbekli efendier.İstanbula’a gidiyorlardı.Dalmıştım bakıyordum,ama eminim hiç bir şeyi görmüyordu gözlerim.
_Beyefendi diyordu inceden bir ses.Uyanmıştım,başımı geriye çevirmeden anlamaya çalışıyordum.Kimdi bu beyefendi....?Ve niçin cevap vermiyordu.meraklanmıştım ama arkama bakmıya utanıyordum.Büyük şehirdi İstanbul,kendince töresi vardı elbet.Herşeye burnunu sokmamalı,kendini bilmeli garip kişi burda diye fikir yürütüyordum içimden.Koluma dokundu birisi usulca.İrkildim birden.
_Bana yardım edin ne olur...Bu seste bir başka yalvarı vardı...Benim gibi ıslaktı yüzü,sarı saçları sağ yanağına yapışmıştı.Sıtma nöbetine tutulmuşcasına titiriyordu kolumdaki eli.Uzunca boyluydu,Biraz önce taş merdivenlerden inen kızlerın en güzeliydi belkide....
_Nasıl,yoksa birşeyden mi korkuyorsunuz,
_Gidelim buradan,çabuk olun gidelim...Şaşırmıştım,çekmiş götürüyordu beni.Hey koca İstanbul altında altmışaltı modeli cadillaklı beyefendiler varken,bencileyin cebimde altmışaltı kuruşu olmayan gariplerin başına,daha ilk geceden çorap örersin diyesim geldi içimden.
Kar yağıyordu haydarpaşa’ya.İsmini bilmiyordum ama elimden tutmuştu beraber kaçıyorduk.
Şimdi hatırlıyorum,parke taşlıydı o köprü...Tam ortasına gelmiştik,bir taksi durdu yanımızda ansızın.Nasılda iri idi o adam....Sonra....bir çığlıkki dağlara-taşlara....
Gözümü açtığım zaman beyaz yataklar içindeydim.Ak giysili insanlar vardı çevremde.Alık-alık bakıyorlardı yüzüme.Burnumdan lastik bir boru uzanıyordu içime.Baş ucumda hafif bir motor gürültüsü vardı....
_O da yaşıyor mu .....?diye sordum olanca gücümü toplayarak baş ucumdaki ana bakışlı kadına.Parmağını dudaklarına diklemesine koydu.Konuşmamı istemiyordu besbelli...
_ o da yaşıyor mu....Bu kelimeleri avazım çıktığı kadar bağırarak tekrarladım.Ama bir ikinci hançer saplandı sanki böğrüme.....,
Ameliyathaneden çıkarılırken uyandım,eter kokuyordu her taraf,midem bulanıyordu ve ter içindeydim
Odama götürüyorlardı beni.Bulanık görüyordum,yada dumanlıydı koridorlar nedense.Bütün acılarım bir yana,ben onu düşünüyordum.Islak kanatlı bir kuşun çaresizliği vardı halinde.Avcısından korkuyordu,bana sığınmıştı.
_Yardım edin ne olur....
_Gidelim burdan çabuk gidelim
Koşarken hissediyordum,alev alev di nefesi ve bir başka sıcaklık vardı ellerinde....
Alt katta karanlık bir oda,ölüler aralarında o .......Saçları hala ıslak
Aradan kaç saat yada kaç gün geçti bilmiyorum.Üçüncü defa kendime geldiğim zaman odanın içerisi herzamankinden daha çok dumanlıydı.Bir genç kadın ağlıyordu baş ucumda.Annemi çok küçükken kaybetmiştim.Bu benim için ağlayan ikinci kadındı.
Bilirsiniz öksüzlet kolay-kolay ağlamazlar....Kuruduğunu sandığım göz pınarlarımdan,bunca yıldan sonra boşalan yaşları dudaklarıyla kuruluyordu....
Sağ omzu beyaz sargılar içindeydi....Yeşil yeşil gülümsüyordu ağlayan gözleri....