Bir Delinin Günlüğü !...

• 10 Eylül 2012 Pazartesi 15:14:42

Ne yani deliler günlük yazamaz mı? Yada deliler sevemez mi?

Bir insanı delirtecek ne olabilir sevgisinden başka.

Bırakında günlüğümü yazayım...

Odamdayım duvarlar hem soğuk hem de itici, üşüyorum burada o kadar soğuk ki sarılıyorum yastığıma, yorganıma ama nafile sanki buz tutmuş yüreğim, sensizlikten.
Düşünüyorum seni düşünmeye çalışıyorum kahrolası bu odada bir anlam yüklemeye çalışıyorum hayal meyal gibisin, seni düşünmeye çalıştıkça bana zerk ettikleri bu ilaçlardan olsa gerek hayalin çok uzakta.

Yitirmiyorum umudumu söylemiyorum hayallerimi çalmasınlar diye, biliyorum onları artık ne zaman senden söz etmeye başlasam bir deli ne anlar sevmekten deyip alaycı gülüşleri gözlerine yansıyordu adeta.

Sende olmasan burada zaman duruyor, soğuk taş duvarlarımın arasından çıkıp bahçeye yöneldiğimde aklıma ilkbahar geliyor çünkü seninle bir ilkbahar akşamında tanışmıştık. O günü hiç unutmuyorum senin üstünde ince çizgili mavi bir gömlek, altında bir blucin vardı. Saçların tıpkı subay tıraşı gibiydi, yüzünde kirli sakaldı hele güldüğün zamanlar o gamzelerin beni öldürüyordu.

Boyun posun ellerin, gülüşün sıcacıktın geldin tam kalbimin merkezine oturdun, bütün mevsimler hem ilkbahardır seninle, ben sende kışı sonbaharıda unutmuştum. Tüm renkler cıvıl cıvıldı rengarenk hiç siyah yada gri yoktu bilirsin onlar soğuk siyah ise hüzünü anımsatıyor.

Sen hayatıma bir köprü olmuştun, hayat sen ve ben çıkmaz üçgeni gibi. Mutluluk bu olsa gerek idi, yakamozlar bize şahitlik ediyorlardı, ılık akşamın ilkbaharında.

Dışarda bir hayat ve ben o hayatın dışındayım, beni buraya haps etmiş olabilirler, beynimi ilaçlarla uyuşturmuş olabilirler ama bilemezlerki yüreğimi ne uyuyşturabilirler nede haps edebilirler...

Şimdilik bu kadar sevgili günlük...