Devrik bir göğüs sancısıyla başladı herşey..
İki göz odamda dünyaya kıvrılıyordum.İki kat bir aşktan yeni çıkmış, sol yan felçli gülüşlerle, pinokyosu olmuştum kendi hayatımın.Uzadıkça uzuyordu burnum aynalarda.Yüzümdeki bahar yalandı ve haykırıyordu.Puslu,paslı sûretiyle..
İyi yüzücüydü kirpiklerim,okyanuslarımda dalıp çıkan.Bir alışkanlık haline gelmişti,göz çukurlarımı yaşla doldurmam.Kalp yordamıyla bulduğumdan beri seni,iki büklümdü nefesim.Belkilerin beşiğinde sallanmam artık aklımı uyutmuyordu.Üstelik karmaşasında kalmıştım,düş’ten düşüncelerimin.
Sana git diyebilseydi dilim,bütün yanlışları götürecek,mantığımdan takdirler toplayacaktım.Ben olacaktım ben’de!
Sendeki yanımı,kanayan yaramı kabuğuna çekecektim.Şimdi sık sık yanılgılarıma kayıyor gözlerim.Ve suskunluğa bileniyor dudağım..