Bursa heryanın hüzün.

• 9 Şubat 2008 Cumartesi 04:47:25

Bursa kırgınım sana diye başladı söze.Benim tek dert ortağım,evliyalar şehri Bursa küskünüm sana dedi...

Sonra dertleşmeye devam ettik.Eskilere , anılara daldık.Ben anlattım Fatih dinledi,Fatih anlattı ben sessizce dinledim.

Doğup büyüdüğüm eski mahalleme gittim dedi.Adı yeni mahalle olsada , mazisi bir hayli eski olan mahalleme.Çocukluğumun geçtiği evimizin önüne geldim.Uzun uzun seyrettim , boyaları dökülmüş,harabeye dönmüş evimizi.Çevredeki yeni yapılan binalara inat hala ayakda .
Sonra dedi;doğduğum evin karşısında ki, en az mahallemiz kadar eski olan mahalle kahvesine baktım.Kahveci Hayri abi beni görür görmez tanıdı.Sarıldık sıkıca.Fatih nekadar da değişmişsin dedi.
Hemen iki sandalye çekip oturduk ve konuşmaya başladık.Hayri abiyle babam iyi arkadaşlardı.Eskilerden benim çocukluğumdan pek kimse kalmamış mahallemde.
Hayri abi dedim anlat bana, babamı anlat.
Senin baban dedi, özü sözü bir, daima güleryüzlü, kendinden çok çevresini düşünen , mert adamdı dedi.Ben de ne zaman gözlerimi kapatsam babamın gülen yüzünü görürdüm.
Hayri abi anlatmaya devam ediyordu.Benim gözüm tekrar doğduğum eve takılmıştı.Penceresinden dünyaya bakardım.Çocuk gözlerimle yoldan geçenleri izlerdim.
Yüzümün güldüğü tek yerdi, en çok da babamı getiren fabrika servisini görünce dünyalar benim olur du.Mutluluğuma mutluluk katardı o pencere.O zamanlar sorsalardı bana mutluluk nedir diye, penceremi gösterirdim minicik ellerimle.
Sonra bahçemizdeki dut ağacımıza babamın kurduğu salıncakda buldum kendimi .
Bütün aile bahçede eğleniyorduk, herkez sohbete dalmışken hızlandım salıncakda.
Korku nedir bilmiyordum.Hızlandım hızlandım.Mutluydum babamın bakışlarını görene kadar.
Paniklemişti.Farklı bakıyordu gözleri.Bana karşı hiç asılmayan yüzü asılacak diye korktum,korkuyu öğrendim babamın bakışlarında.O an içimden dediğim tek şey n olur babam küsmesin bana ...
Attım kendimi yere,düştüm ,ağladım.Babam küsmemişdi bana , sımsıkı sarılmıştı.İstediğim olmuştu.

Fatih anlatıyordu ben gözümde canlandırıyordum.Sanki ben de ordaydım.

Sonra babasının öldüğü geceyi anlattı bana.

O gece balkona çıktım dedi.İçim yanıyordu ,eşi benzeri olmayan babam artık yokdu...
Uzaklardaysa davul zurna sesleri duyuluyordu.Biz yıkılmış, bitmişken birileri eğleniyordu.
Dünyanın düzeni dedim,ateş düştüğü yeri yakıyordu, başka ne söylenilebilirdi ki.

Bu sefer gittiğimde barıştık Bursayla.Bursa bana yaşanmış anıların var ben de dedi
Benden kaçamazsın, benden kopamazsın, bana küsemezsin dedi.
Bursa heryanın hüzünde olsa artık küs değilim sana ...

Anlayabiliyordum Fatih i ve içinde kopan fırtınalara yabancı değildim...