Sevgili'ye Ufacık Bir Teşekkür Mektubu

• 30 Haziran 2012 Cumartesi 18:02:50

"Kolların nasıl da açılmaya başladı onu görünce, ’ben geldim’ der gibi gülümserken yüzüne... Hadi git ve sarıl şimdi ona sıkıca, uzun zaman oldu ve sen bu zaman zarfında çok özledin onu. Ve ben, aramızda kalsın ama ben de çok öldüm...
Dün gece rüyanda gördüğünü de bir melek fısıldadı yatmadan önce ninni niyetiyle kulağıma, canım yanmadı değil, dedim ya öldüm diye, bir kere daha öldüm sonra, ama nasıl da sevinmiştin uyandığında?
Gel diye dualar ediyordun, hepsinden haberim vardı, sen hariç bütün melekler yanımdaydı, sana yaptıklarına rağmen gelmesini istediğini biliyordum ve bu yüzden ben de dua ediyordum. Bak geldi işte, duamız kabul oldu. ’Nasıl üzer seni, nasıl gider senden, elbet pişman olur bir gün’ demiştim ya, pişman oldu, olacağı belliydi de...
Çok üzüldün mutlu ol artık, hakkın... Sarıl ona ve ne beni, ne de düşlerimden düştüğüm şu hâli düşün. Sadece dizlerim değil kalbim, içim, dışım; kan revan her yanım, yarımım anlıyor musun, eksik... ve biliyorum ki sen hiç öpmeyeceksin yaralarımın dudaklarından, asla geçmeyecek merhem olamayacağından, zehir olarak kalacaksın, azalmayacak bile şu dayanılmaz ağrılarım, galiba hep bu şekilde yaşamaya çalışmalıyım. Ama nasılsa bir gün alışacağım, defalarca öldüm ben, bir kere daha ölürüm. Seni çok seviyorum, uğruna yapamayacağım hiçbir şey yok bu dünyada, beni unut ama bu fedakarlığımı unutma..."

diye ağlamıştım içimden, kaburgalarımın ıslanmasına, kalbimin boğulmasına engel olamadın, olamazdın. Gözyaşlarımı silemedin, silmek istesen de o minicik ellerin yetişmezdi içime. Senin gözün ondan başkasını görmüyordu, gözyaşlarımı görmüyordu, görmemeliydi de çünkü bu körlüğün işime geliyordu... İçe doğru ağladığımdan saklaması kolay oluyordu gözyaşlarımı aslına bakarsan, yine de hep saklamaya çalıştım acılarımı göremeyeceğin yerlerime. Yüzümü örtemiyordum sadece, gizleyemiyordum ikinci bir yüze ya da beni daima mutlu gösterecek maskelere. Saçlarım dökülüyordu, ellerin gibi tutamadım. Hüznün rengi morsa, kanıtım; göz altlarım...

"Git" dedim sana, "mutlu ol" diye de ekledim ilk aşkınla...
Ama vazgeçtin, sevdiğin hâlde ona ikinci bir fırsat vermedin, kimbilir belki de gururun buna izin vermedi ya da için rahat değildi...
Düşünüyorum da seni seve seve iyice kendime benzettim.
Onunla olmayıp bir kere daha ölmeme, bir kere daha azrailin o soğuk yüzüyle karşılaşmama izin vermediğin için çektiğim acılar kadar teşekkür ederim...

Ahmet Kastancı