Çobanım
Sevdasına doğru, yola çıkan çobanım
Gökte kanat açıp, yerde uçan çobanım. Derdi var dağ gibi, dermanı dağlar gibi Varınca dağlara , derdi biten çobanım. Sürüsünü alıp, sürüsünün peşinden Ayrılmış giderken, yuvasından eşinden, Türküsünü söyler, yanık-yanık sesinden Sürüsüne doğru, sürülerin dilinden. Akşam olup, güneş kaşlarını çatmadan, Gökte yorgun düşüp, ufuklarda batmadan, Yolda geç kalıpta, kurt koyunu kapmadan Bir nara yükselir, dağa varan çobandan. Koyunlar ot bulur, çiçek açan dağlarda. Herkese yurt olan, yuva olan dağlarda. Çobanın gönlünde ferman olan dağlarda Dertlinin derdine derman bulan dağlarda. Akşam vakte erer, gayri çöker karanlık Sürüsüne gene yoldaştır bu akşamlık Koyulur dağlara, heybesinde bir azık, Söyler türküsünü çobanım yanık-yanık. |